Antresola, 2021
Ołówek, Węgiel, Pastel, Papier
70 cm x 100 cm
- Darmowa dostawa na terenie Polski
- 14 dni na zwrot pracy
- Certyfikat autentyczności
- Odbiór w centrum Warszawy
- Wygodne formy płatności
Akt na papierze wykonany w technice rysunku. "Antresola" to figratywny rysunek współczesny, charakterem balansujący na pograniczy realizmu i sztuki impresjonistycznej. Praca utrzymana jest w spokojnej gamie szarości i delikatnego światłocienia co stwarza subtelny i zmysłowy efekt.
Rysunek wykonany został na białym papierze w technice mieszanej. Pojedynczy egzemplarz sygnowany w prawym dolnym rogu. Całość zabezpieczona przed rozmazywaniem. Praca oprawiona w antyramie z plexi.
"Antresola" - obraz jest dziełem z 2021 roku I charakteryzuje się wymiarem 100x70 cm. Autorem jest Kamila Ossowska.
W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: ołówek, węgiel, pastel. Jest to technika rysunkowa znana już w antyku, wykorzystująca najpierw ołów, a od XVI wieku grafit w drewnianej obudowie. Współcześnie, różne rodzaje ołówka pozwalają artyście osiągnąć różne rodzaje linii; o stopniu twardości i fakturze grafitu informują nas literowe oznaczenia na ołówku. Medium to wykorzystywane jest głównie na papierze w celu sporządzenia rysunkowego szkicu; światłocień można uzyskać poprzez technikę zwaną cieniowaniem. Ołówek wykorzystywany bywa przez artystów związanych z hiperrealizmem, ceniących tę technikę ze względu na możliwość dopracowania szczegółów. Najbardziej znanym artystą tworzącym rysunki przy pomocy ołówka był niemiecki malarz i grafik Albrecht Dürer. Jest to technika używana już przez pierwszych artystów prehistorycznych do wykonywania szkiców na ścianach jaskiń. Do tego celu używano węgla drzewnego. Dziś wykorzystuje się wiele rodzajów węgla do artystycznych działań; wśród nich natrafimy na wariant miękki oraz twardy. Rysownicy często wykorzystują specjalny węgiel rysunkowy, powstały poprzez połączenie ze sobą pyłu węglowego, iłu oraz spoiwa oraz sprasowanie ich do twardej postaci. W zależności od siły nacisku rysika oraz gatunku węgla uzyskamy różny stopień intensywności barwy. Jest medium leżące na granicy malarstwa i rysunku, produkowane z kolorowych sztyftów przyjmujących postać mi. In. Pasteli olejnych, wodnych, woskowych, kredowych lub ołówków. Największą popularnością pastele cieszyły się w XVIII-wiecznej Europie wśród portrecistów. W swojej twórczości wykorzystywali ją Jean-Étienne Liotard i Rosalba Carriera. W kolejnym stuleciu dostrzeżono potencjał pasteli jako medium odpowiedniego do pracy w plenerze, dlatego wykorzystywali go impresjoniści oraz barbizończycy. Wśród polskich twórców, kompozycje pastelowe wykonywali Stanisław Wyspiański, Leon Wyczółkowski czy Stanisław Ignacy Witkiewicz. Odpowiednim podłożem dla tej techniki jest papier, płótno, karton i pergamin. Kompozycja wykonana pastelami nie wnika w strukturę papieru, dlatego po jej wykonaniu należy ją utrwalić fiksatywą.
Podłożem tej pracy jest papier. Papier to jeden z najpopularniejszych mediów wykorzystywanych w warsztacie artystycznym, pozwalający na uzyskanie zróżnicowanych efektów, w zależności od faktury i materiału. Papier o gramaturze 200 g/m2, przeznaczony do malowania na nim farbami akwarelowymi, temperami, gwaszem czy tuszem, powinien mieć zwartą strukturę, odporną na wykonywanie korekt. Istotna też jest jego chłonność, bowiem nie powinien on falować i marszczyć się pod wpływem mokrych farb. Artyści często wybierają papier bezkwasowy, który można przechowywać przez długie lata oraz który cechuje się odpornością na działanie promieni słonecznych. Innym rodzajem papieru jest papier o gramaturze 90 g/m2, przeznaczony do wykonywania szkiców kredkami, pastelami, ołówkiem, węglem, sangwiną czy sepią. Wyróżnia się ziarnistą fakturą, gwarantującą odpowiednią przyczepność pigmentów. Techniki artystyczne wykorzystujące papier jako medium są znane od antyku. W czasach średniowiecza, na szlachetnym, grubym papierze powstawały miniatury zawarte w księgach; tworzono na szkice przygotowawcze oraz pierwsze rysunki architektoniczne. Z czasów renesansu zachowały szkicowniki Leonarda da Vinci czy Michała Anioła, papier stanowił podstawowe narzędzie pomocnicze przy tworzeniu fresków. Ogromną popularność zyskał od XVI wieku, kiedy w powszechnym obiegu znalazły się grafiki. Obecnie prace na papierze są cenione przez kolekcjonerów, zaś w domach aukcyjnych rysunki i ryciny na papierze grupowane są w osobnych katalogach.
Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli figuratywne, realizm. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym. Mistrzostwo w realistycznym ujęciu natury osiągnięto w XVII wieku, kiedy pojawił się nurt zwany trompe l'oeil (malarstwo iluzjonistyczne).
Przewodnie tematy pracy to: akt, człowiek. Akt, który charakteryzuje się przedstawieniem nagości w różnym estetycznym ujęciu. Jest to jeden z najpopularniejszych motywów sztuki dawnej, zwłaszcza renesansu oraz akademizmu, funkcjonujący wtedy w kontekście mitologicznym. Aż do dziś, pierwszoplanową rolę w aktach odgrywa kobiece ciało. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu.
"Antresola" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występuje szary. Dużą zaletą szarości jest jej uniwersalność, dlatego sprawdzi się zarówno we wnętrzach nowoczesnych jak i staroświeckich.
Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako pasja, spokój. W przypadku pasji, artyści najczęściej stosują ciepłą kolorystykę zdominowaną przez czerwień lub wybierają tematy związane ze sferą uczuciową człowieka. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.