VEGA-BI-ARCT, 1974

"VEGA-BI-ARCT" - jest dziełem z 1974 roku I charakteryzuje się wymiarem 61x61 cm. Autorem jest Victor Vasarely.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę giclee. Jest to wydruk artystyczny wysokiej jakości, wykorzystujący tusz pigmentowy, którym pokrywa się specjalny, certyfikowany papier. Technikę tę określa się również jako inkografikę, inkografię bądź print. Wykorzystywany jest zarówno przez fotografów, jak i plastyków. W przypadku fotografii Giclee pozwala na uzyskanie wielkoformatowych odbitek o dużej rozdzielczości, które w odpowiednich warunkach mogą przetrwać nawet kilkaset lat. Wydruki Giclee są akceptowane przez galerie sztuki oraz muzea jako przedmioty zachowujące wysoką wartość artystyczną; zwłaszcza w kolekcjach publicznych wydruki te eksponuje się na ścianach, kiedy oryginalne dzieło wypożyczane jest do innych placówek. Technika ta dużą popularność zyskała również wśród architektów wnętrz, którzy reprodukcje Giclee traktują jako formę dekoracji ściennej. Wśród polskich artystów, którzy posługują się wydrukami Giclee są Janusz Kulikowski oraz Rafał Olbiński.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże papier. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu abstrakcja. Abstrakcja to styl odrzucający odzwierciedlenie rzeczywistości I w zamian przekazanie jej w postaci abstrakcyjnych pojęć i idei, miedzy innymi przy pomocy kolorów, kształtów I linii.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, geometria. Największe znaczenie geometria zyskała na początku XX wieku w neoplastycznych eksperymentach Pieta Mondriana, później zaś wyznaczyła rezerwuar form, którymi posługiwali się kubiści.

Autor wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor wielokolorowy. Prace o mieszanej kolorystyce są najlepszym sposobem na wprowadzenie szalonego akcentu do białych, minimalistycznych przestrzeni mieszkalnych i biurowych.

Nastroj pracy charakteryzuje spokój. Spokój można osiągnąć dzięki dziełom sztuki o kompozycji statycznej i kolorom, które nie rozpraszają naszego wzroku.