Absence

"Absence" to grafika o wymiarach 98x68 cm z 0 roku. Autorem pracy jest Wiesław Haładaj.

Praca wykonana została w technice linoryt. Jest to technika graficzna, której efekt jest bardzo zbliżony do najstarszej z technik wypukłego druku, a więc drzeworytu. Tworzenie linorytu również można przyrównać do produkcji drzeworytu langowego, z tą tylko różnicą, iż zamiast w drewnie, żłobienia wykonuje się w linoleum. Jest to utwardzona masa z włókna lnianego, kalafonii, mączki drzewnej, oleju lnianego i pigmentu, którą nakłada się na tkaninę jutową. Wynalazcą linoleum jest Frederick Walton, zaś do masowej produkcji zostało wprowadzone już w 1864 roku. Linoleum umożliwia rycie w nim za pomocą noża i dłuta w różnych kierunkach, zaś późniejsze odbitki uzyskuje się na prasie ręcznej albo za pomocą kostki introligatorskiej, odbijając na papierze wycięty rysunek pomalowany farbą. Najbardziej znanymi przedstawicielami techniki linorytniczej są Henryk Płóciennik, Józef Gielniak, Roman Opałka czy Marek Mosiński.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże papier. Jest to medium wykorzystywane jako podobrazie, stanowiące alternatywę dla płótna i deski. Papier, w zależności od rodzaju, pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów. Ten o gramaturze 200 g/m2, o zwartej strukturze, i dużej chłonności, przeznaczony jest do farb akwarelowych, gwaszu, temper i tuszu. Innym typem papieru jest papier bezkwasowy, odporny na działanie czasu oraz promieni słonecznych. Z kolei ziarnisty papier o gramaturze 90 g/m2 może być wykorzystywany do rysunku kredkami, pastelami, sepią, węglem, sangwiną, ołówkiem. Papier jako podobrazie wykorzystywano od antyku; w średniowieczu powstawały na nim cenne miniatury oraz pierwsze projekty architektoniczne. W czasach renesansu stanowił podstawę szkiców koncepcyjnych, zaś od momentu wynalezienia druku stał się niezbędnym elementem do tworzenia grafiki. Współcześnie popularność zyskują aukcje dzieł sztuki na papierze; najdroższą papierową pracą sprzedaną na polskiej aukcji jest „Macierzyństwo” Stanisława Wyspiańskiego.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu surrealizm. W latach 20-tych we Francji pod wpływem eksperymentów dadaistycznych oraz psychoanalizy Freuda narodził się Surrealizm, który skupiał się na odkrywaniu zakamarków podświadomości, nawiązywał do rzeczywistości sennej, poszukując w niej logiki nowych światów wewnątrz umysłu ludzkiego.

Tematyka pracy to człowiek. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor czarny. Na czarnej barwie swoje kompozycje artystyczne opierali zarówno dawni mistrzowie holenderscy czy twórcy nokturnów, jak i artyści konceptualni oraz przedstawiciele minimalizmu.

Nastroj pracy charakteryzuje niepokój. Atmosferę niepokoju kreują tematy psychodeliczne, osadzone w ciemnej kolorystyce. Dobitnym przykładem niepokojących obrazów są surrealistyczne kompozycje Zdzisława Beksińskiego.