Pejzaż, 2022

Obraz olejny na płótnie Anny Flagi przedstawia abstrakcyjną kompozycję w dominującej palecie błękitów i czerwieni.

Na pierwszym planie widoczne są dynamiczne, płynne kształty w odcieniach intensywnej czerwieni, przechodzącej miejscami w róż i pomarańcz. Te formy wydają się wzajemnie przenikać i wirować, tworząc wrażenie ruchu i energii. W centralnej części obrazu znajduje się obszar w chłodnych odcieniach błękitu, z ciemniejszymi, niemal granatowymi akcentami, sugerujący głębię lub inną materię.

W górnej części obrazu tło jest jaśniejsze, utrzymane w pastelowych tonacjach błękitu i bieli, z delikatnymi, rozpryskującymi się elementami w kolorze czerwonym, przypominającymi krople lub płatki. W tej partii znajduje się również niewielki, wyraźny element w postaci pomarańczowego okręgu.

Całość kompozycji jest malowana swobodnymi, ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla, z widoczną fakturą farby. Nie ma tu wyraźnych, rozpoznawalnych figur czy przedmiotów, co skłania do interpretacji na poziomie emocji i abstrakcyjnych form. Obraz charakteryzuje się bogatą kolorystyką i dynamiczną kompozycją, typową dla malarstwa abstrakcyjnego.

Obraz o tytule "Pejzaż" to praca z 2022 roku o wymiarach 100x160 cm. Jej autorem jest Anna Flaga.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, ekspresjonizm. Abstrakcja to styl odrzucający odzwierciedlenie rzeczywistości I w zamian przekazanie jej w postaci abstrakcyjnych pojęć i idei, miedzy innymi przy pomocy kolorów, kształtów I linii. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu.

Tematem tej pracy są abstrakcja, pejzaż. Pejzaż, który w przeszłości był jednym z głównych wątków podejmowanych w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Początkowo funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście. Jego potencjał odkryli niemieccy romantycy, którzy za pośrednictwem natury odzwierciedlali marzenia i niepokoje człowieka.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory czerwony, zielony, niebieski, wielokolorowy. Barwa czerwona stanowi najlepszy sposób na ocieplenie wnętrza, w którym przebywamy. Ponadto dynamizuje i ożywia przestrzeń poza dziełem. W zestawieniu z ziemistymi odcieniami, kolor zielony wywoła efekt rajskiego ogrodu nawet w zamkniętym pomieszczeniu. Błękit może okazać się zbawieniem po stresującym dniuPrace o mieszanej kolorystyce są najlepszym sposobem na wprowadzenie szalonego akcentu do białych, minimalistycznych przestrzeni mieszkalnych i biurowych.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako melancholia, pasja, radość, żywiołowość. Dzieła sztuki o zgaszonych barwach, przedstawiające jesienne krajobrazy bądź postacie ludzkie pogrążone w zadumie wywołują melancholię. Pasja, którą można osiągnąć dzięki motywom miłości, przyjemności, pożądania, lub – z drugiej strony – agresji, złości i wzburzenia uczuciowego. Kompozycje malarskie i rzeźbiarskie wywołujące radość są szczególnie pożądane w przestrzeni domowej, gdzie pozwalają nam się zrelaksować. Żywiołowość mogą wywoływać dzieła sztuki o wibrujących barwach i dynamicznych liniach.