apeiron 140 , 2018

Jego najnowszy cykl malarski  ( Apeiron ) sytuuje się pomiędzy abstrakcją ekspresyjną a płaskorzeźbą.  Artystę fascynuje dynamika oraz materia farby.  Bada granice pomiędzy przypadkiem a malarstwem świadomym. Gdzie są granice ortodoksyjnego piękna? Co możemy nazwać piękną kompozycją czy zestawem barw?  W którym miejscu kończy się nie ład, chaos, brzydota a gdzie zaczyna plastyczna kompozycja.  Przy czym nie wypiera sie piękna, jak można by sądzić, lecz szuka jego  esencji właśnie, poprzez eksplorowanie pogranicza.  Stara sie to pojęcie poszerzyć  o nowe zestawy barw oraz struktur malarskich. Bo właśnie ta struktura odgrywa ważną rolę. Franciszek Ledóchowski wydaje się dążyć do znalezienia piękna poza naszymi wyobrażeniami o nim, wydaje sie mówić, piękne jest to, co ISTNIEJE. Piękno kryje się w proporcji, ale również ( idąc za Plotynem ) piękno leży w samej formie, w samym kształcie, w samym kolorze czy strukturze. Nie wymaga dyscyplinowania go przez człowieka. Wystarczy tylko je doświadczyć nie ograniczając je estetycznymi normami. Efektem są obrazy pełne wewnętrznej energii, ruchu oraz intensywnego koloru.

"apeiron 140 " - obraz jest dziełem z 2018 roku I charakteryzuje się wymiarem 70x100 cm. Autorem jest Franciszek Ledóchowski.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę akryl. Farba akrylowa to farba, do produkcji której wykorzystuje się żywice poliakrylowe z cząsteczkami pigmentów. Początkowo, zwłaszcza w latach 50-tych w Stanach Zjednoczonych i Meksyku, wykorzystywano je w budownictwie do malowania elewacji budynków narażonych na morski klimat. Wkrótce zaczęły być stosowane również jako medium malarskie. Są łatwe w użyciu, szybkoschnące, zachowują żywe kolory przez długi czas; ponadto mogą być stosowane na różnych podłożach – płótnach, drewnie, płycie metalowej, szkle, papierze, kartonie. Akryle nie wymagają znajomości skomplikowanych technik, jak bywa to w przypadku farb olejnych, dlatego też stanowią doskonały wybór dla miłośników sztuki, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z malarstwem. Technika ta pozwala na nakładanie zarówno grubych warstw farby, jak i cienkich, laserunkowych. W zależności od stopnia rozcieńczenia farby wodą, akryle mogą występować w postaci żelu w tubce, sprayu, płynu. Są najpopularniejszym rodzajem farby malarskiej, stosowanej między innymi przez Davida Hockneya, Jeana-Michela Basquiata, Andy’ego Warhola, Edwarda Dwurnika, Tadeusza Dominika czy Jana Dobkowskiego.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu abstrakcja. Abstrakcja nie jest tendencją nową: jej korzeni można szukać w społeczeństwach prehistorycznych, tworzących wyabstrahowane ornamenty czy uproszczone, schematyczne kompozycje o przeznaczeniu mistycznym.

Przewodni temat pracy to abstrakcja.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, szary, czarny. Biały, który jest stosowany w malarstwie między innymi w celu wizualnego zmiękczenia kompozycji oraz nadania jej subtelnego charakteru. Ulubioną barwą artystów związanych z minimal art oraz sztuką konceptualną był kolor szary. Jest to barwa neutralna, dlatego nie odwracała uwagi od istotnych aspektów moderny: materiału, z którego wykonywano dzieło oraz zapisu procesu twórczego. Czerń może tworzyć zaskakujące połączenie z czarnym, minimalistycznym wnętrzem bądź działać na zasadzie konstrastu, kiedy wprowadzimy ją do jasnej przestrzeni.

Klimat obrazu opisać mozna jako: spokój, żywiołowość. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw. Żywiołowość, którą osiąga się poprzez wibrującą kolorystykę oraz emocjonalne tematy malarskie i rzeźbiarskie.