Apeiron 175, 2019

Jego najnowszy cykl malarski  ( Apeiron ) sytuuje się pomiędzy abstrakcją ekspresyjną a płaskorzeźbą.  Artystę fascynuje dynamika oraz materia farby.  Bada granice pomiędzy przypadkiem a malarstwem świadomym. Gdzie są granice ortodoksyjnego piękna? Co możemy nazwać piękną kompozycją czy zestawem barw?  W którym miejscu kończy się nie ład, chaos, brzydota a gdzie zaczyna plastyczna kompozycja.  Przy czym nie wypiera sie piękna, jak można by sądzić, lecz szuka jego  esencji właśnie, poprzez eksplorowanie pogranicza.  Stara sie to pojęcie poszerzyć  o nowe zestawy barw oraz struktur malarskich. Bo właśnie ta struktura odgrywa ważną rolę. Franciszek Ledóchowski wydaje się dążyć do znalezienia piękna poza naszymi wyobrażeniami o nim, wydaje sie mówić, piękne jest to, co ISTNIEJE. Piękno kryje się w proporcji, ale również ( idąc za Plotynem ) piękno leży w samej formie, w samym kształcie, w samym kolorze czy strukturze. Nie wymaga dyscyplinowania go przez człowieka. Wystarczy tylko je doświadczyć nie ograniczając je estetycznymi normami. Efektem są obrazy pełne wewnętrznej energii, ruchu oraz intensywnego koloru.

Obraz o tytule "Apeiron 175" to praca z 2019 roku o wymiarach 100x80 cm. Jej autorem jest Franciszek Ledóchowski.

Dzieło zostało wykonane w technice akryl. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, ekspresjonizm. Abstrakcja to styl odrzucający zasadę mimesis, a więc naśladownictwa natury. Intencją abstrakcjonistów nie jest odzwierciedlenie rzeczywistości w jej rzeczywistych kształtach, ale przekazywanie abstrakcyjnych pojęć i idei przy pomocy linii i oraz kolorów dzieła malarskiego. Najsłynniejszymi polskimi ekspresjonistami byli artyści należący do grupy BUNT, działającej przed II wojną światową.

Tematem tej pracy jest inne.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, żółty, zielony. Dzięki białej barwie, praca będzie znakomitym dopełnieniem minimalistycznego, nowoczesnego wnętrza, jednocześnie zachowując równowagę między obiektem a przestrzenią. Żółty, który często wykorzystywano w impresjonistycznych obrazach do podkreślenia elementów garderoby, nieba, kwiatów oraz zbóż. Barwa ta rozświetla kompozycję, nadając jej delikatnego charakteru. Zieleń może być doskonałym artystycznym zamiennikiem dla kwiatów, których brakuje nam w zamkniętych pomieszczeniach.

Klimat obrazu opisać mozna jako: pasja, żywiołowość. Z nastrojem tym kojarzą się ciepłe kolory, takie jak czerwienie i pomarańcze oraz tematy związane z uczuciami i zmysłowością. Prace o dynamicznych kompozycjach, poruszające wątki związane ze skrajnymi stanami emocjonalnymi tworzą atmosferę żywiołowości.