Apeiron 183, 2020

Apeiron 183

Jego najnowszy cykl malarski  ( Apeiron ) sytuuje się pomiędzy abstrakcją ekspresyjną a płaskorzeźbą.  Artystę fascynuje dynamika oraz materia farby.  Bada granice pomiędzy przypadkiem a malarstwem świadomym. Gdzie są granice ortodoksyjnego piękna? Co możemy nazwać piękną kompozycją czy zestawem barw?  W którym miejscu kończy się nie ład, chaos, brzydota a gdzie zaczyna plastyczna kompozycja.  Przy czym nie wypiera sie piękna, jak można by sądzić, lecz szuka jego  esencji właśnie, poprzez eksplorowanie pogranicza.  Stara sie to pojęcie poszerzyć  o nowe zestawy barw oraz struktur malarskich. Bo właśnie ta struktura odgrywa ważną rolę. Franciszek Ledóchowski wydaje się dążyć do znalezienia piękna poza naszymi wyobrażeniami o nim, wydaje sie mówić, piękne jest to, co ISTNIEJE. Piękno kryje się w proporcji, ale również ( idąc za Plotynem ) piękno leży w samej formie, w samym kształcie, w samym kolorze czy strukturze. Nie wymaga dyscyplinowania go przez człowieka. Wystarczy tylko je doświadczyć nie ograniczając je estetycznymi normami. Efektem są obrazy pełne wewnętrznej energii, ruchu oraz intensywnego koloru.

"Apeiron 183" - obraz jest dziełem z 2020 roku I charakteryzuje się wymiarem 100x120 cm. Autorem jest Franciszek Ledóchowski.

Dzieło zostało wykonane w technice akryl. Farba akrylowa to farba, do produkcji której wykorzystuje się żywice poliakrylowe z cząsteczkami pigmentów. Początkowo, zwłaszcza w latach 50-tych w Stanach Zjednoczonych i Meksyku, wykorzystywano je w budownictwie do malowania elewacji budynków narażonych na morski klimat. Wkrótce zaczęły być stosowane również jako medium malarskie. Są łatwe w użyciu, szybkoschnące, zachowują żywe kolory przez długi czas; ponadto mogą być stosowane na różnych podłożach – płótnach, drewnie, płycie metalowej, szkle, papierze, kartonie. Akryle nie wymagają znajomości skomplikowanych technik, jak bywa to w przypadku farb olejnych, dlatego też stanowią doskonały wybór dla miłośników sztuki, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z malarstwem. Technika ta pozwala na nakładanie zarówno grubych warstw farby, jak i cienkich, laserunkowych. W zależności od stopnia rozcieńczenia farby wodą, akryle mogą występować w postaci żelu w tubce, sprayu, płynu. Są najpopularniejszym rodzajem farby malarskiej, stosowanej między innymi przez Davida Hockneya, Jeana-Michela Basquiata, Andy’ego Warhola, Edwarda Dwurnika, Tadeusza Dominika czy Jana Dobkowskiego.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, ekspresjonizm, minimalizm. Abstrakcja nie jest tendencją nową: jej korzeni można szukać w społeczeństwach prehistorycznych, tworzących wyabstrahowane ornamenty czy uproszczone, schematyczne kompozycje o przeznaczeniu mistycznym. Ekspresjonizm to kierunek w sztuce, który pojawił się w końcu XIX wieku w Europie, który charakteryzują mocne, przerysowane kompozycje, twarde linie, zniekształcenie świata przedstawionego, zaburzenie proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie kolorów nietypowych dla rzeczywistości. Artyści sztuki minimalnej posługiwali się ascetycznymi bryłami, kojarzącymi się z architekturą, podstawowymi kształtami oraz liniami prostymi.

Przewodni temat pracy to abstrakcja.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor czarny. Na czarnej barwie swoje kompozycje artystyczne opierali zarówno dawni mistrzowie holenderscy czy twórcy nokturnów, jak i artyści konceptualni oraz przedstawiciele minimalizmu.

Nastroj pracy charakteryzuje żywiołowość, którą osiąga się poprzez wibrującą kolorystykę oraz emocjonalne tematy malarskie i rzeźbiarskie.