Lot nad ciszą, 2025

Miasto wyrasta nad oceanem niczym strażnik dawnych marzeń. Każdy poranek przynosi tu nową energię – fal, wiatru i światła, które odbija się w murach i sercach mieszkańców. Olej na płótnie, płótno jest naciągnięte na solidne drewniane krosno. Obraz sygnowany z przodu nazwiskiem artysty, boki pomalowane pod kolor obrazu oraz jest pokryty werniksem satynowym. W ramie

Obraz o tytule "Lot nad ciszą" to praca z 2025 roku o wymiarach 170x100 cm. Jej autorem jest Henadzy Havartsou.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę olej. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: ekspresjonizm, realizm. Najważniejszymi przedstawicielami ekspresjonizmu w Polsce byli graficy skupieni wokół grupy artystycznej BUNT, a więc Stanisław Kubicki, Stefan Szmaj, Władysław Skotarek czy Jan Jerzy Wroniecki. Realizm to kierunek zakładający jak najwierniejsze odzwierciedlenie rzeczywistości widzialnej, wiernie podążający za grecką zasadą mimesis (naśladownictwa natury).

Tematem tej pracy są morze, pejzaż. Morze, które od wieków stanowiło główny wątek malarstwa marynistycznego. Spienione fale oraz gra światła i wody była doskonałą okazją do ukazania kunsztu technicznego artystów oraz budowania romantycznego nastroju przygody, niebezpieczeństwa bądź nostalgii. Jednymi z najsłynniejszych marynistów byli Salomon van Ruisdael oraz Iwan Ajwazowski. Klasyczny pejzaż został porzucony przez impresjonistów i postimpresjnistów, którzy zaproponowali nowe spojrzenie na ten motyw. Stał się on wtedy mniej realistyczny, a znacznie bardziej zmodyfikowany pod kątem psychologii twórcy.

"Lot nad ciszą" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: biały, niebieski. Kolor biały jest wskazany zwłaszcza dla tych miłośników sztuki, którzy cenią sobie minimalizm. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”.

Nastroj pracy charakteryzuje spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.