Ariadna, 2025

Ariadna -  Młoda kobieta siedzi w fotelu, z głową odchyloną do tyłu. Jej twarz zdradza, że pogrążyła się w marzeniach – nasyconych erotycznym pragnieniem, miękkich jak sen, a jednocześnie ostrych jak błysk pożądania. W dłoniach trzyma strzałę o fluorescencyjnym blasku – współczesną „nić” prowadzącą ku tajemnicy. To nie zwykły rekwizyt, ale znak losu: strzała Erosa, obietnica spełnienia, ale i groźba bólu. Ariadna z mitu uratowała Tezeusza, a potem została przez niego porzucona. Tu, na obrazie, Ariadna zyskuje nową twarz – kobiety, która zamiast nici trzyma w dłoni broń miłości. Pytanie, czy strzała trafi w wybranego, czy też pozostanie martwym światłem w jej dłoniach.

"Ariadna" - obraz jest dziełem z 2025 roku I charakteryzuje się wymiarem 80x90 cm. Autorem jest Marcin Wilk.

Praca wykonana została w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu figuratywne. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie.

Tematem tej pracy jest człowiek. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe.

"Ariadna" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występuje inne.

Klimat obrazu opisać mozna jako inne.