Pomiędzy, 2024

Obraz był prezentowany na indywidualnej wystawie Piotra Trusika "Pomiędzy" w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (22.02.2024-24.03.2024)  Trusik - ukończył z wyróżnieniem Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się malarstwem i rysunkiem. Za wybitne osiągnięcia artystyczne sześciokrotnie otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, trzykrotnie stypendium Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dwukrotnie otrzymał stypendium marszałka województwa mazowieckiego. Finalista Biennale Malarstwa Bielska Jesień oraz Jesiennego Salonu Sztuki „LOOSTRO” w Biurze Wystaw Artystycznych w Ostrowcu Świętokrzyskim.  Autor indywidualnej wystawy „Pomiędzy” w CSW Zamek Ujazdowski, która wygrała nagrodę publiczności za  najlepszą wystawę w cyklu 2023-2024. Jego prace były wystawiane w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie, paryskim Luwrze, Muzeum Narodowym w Mołdawii, 

"Pomiędzy" to obraz o wymiarach 145x115 cm z 2024 roku. Autorem pracy jest Piotr Trusik.

Praca wykonana została w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Artysta wykonał obraz w stylach: abstrakcja, ekspresjonizm. Abstrakcja nie jest tendencją nową: jej korzeni można szukać w społeczeństwach prehistorycznych, tworzących wyabstrahowane ornamenty czy uproszczone, schematyczne kompozycje o przeznaczeniu mistycznym. Najważniejszymi przedstawicielami ekspresjonizmu w Polsce byli graficy skupieni wokół grupy artystycznej BUNT, a więc Stanisław Kubicki, Stefan Szmaj, Władysław Skotarek czy Jan Jerzy Wroniecki.

Tematem tej pracy są człowiek, pejzaż. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Pejzaż, który w przeszłości był jednym z głównych wątków podejmowanych w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Początkowo funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście. Jego potencjał odkryli niemieccy romantycy, którzy za pośrednictwem natury odzwierciedlali marzenia i niepokoje człowieka.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: beż, zielony, złoty. Głównym zadaniem beżu jest ocieplenie pracy oraz wprowadzenie aury naturalizmu i elegancji. W zestawieniu z ziemistymi odcieniami, kolor zielony wywoła efekt rajskiego ogrodu nawet w zamkniętym pomieszczeniu. Kolor złoty oznacza sferę niebiańską, władzę oraz luksus.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako melancholia. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci.