,, Na krawędzi przyszłości ", 2025

Materiał : Materiał masa szamotowa wypalana w tempertaurze 1060 st C.

 Element szklany wykonany został z zielonego szkla pochodzącego zpotłuczonych butelek. Pierscień stopiny został w temperaturze 790st C

Rzeźba o tytule ",, Na krawędzi przyszłości "" to praca z 2025 roku o wymiarach 25x30 cm. Jej autorem jest Anna Hałat.

Praca wykonana została w technikach: ceramika, szkło. Jest to jedna z najstarszych metod artystycznych w historii ludzkiej cywilizacji, znana już w paleolicie. Polega ona na stworzeniu masy z gliny, kwarcu, kaolinitu, tlenków różnych pierwiastków oraz innych składników w celu ulepienia specyficznego kształtu, który następnie zostaje wypalony w wysokiej temperaturze. W zależności od preferencji artysty, ceramika może być malowana oraz szkliwiona (wymaga to wielokrotnego wypalania w piecu). Specyficznym rodzajem ceramiki o białym kolorze i delikatnej, przezroczystej strukturze była porcelana, której receptura pozostawała tajemnicą w Europie aż do XVIII wieku (w Chinach znana od VII wieku). Innym, mniej szlachetnym rodzajem ceramiki jest fajans, który w swym składzie zawiera nieoczyszczony kaolin. Najpopularniejszym zagłębiem fajansowym w Europie było Delft. Z ceramiki powstają rzeźby, obrazy, zastawy stołowe, naczynia, wazony, świeczniki, kafle piecowe, kafle ścienne, talerze dekoracyjne. Wśród polskich zakładów ceramicznych warto wymienić manufaktury we Włocławku, Bolesławcu, Ćmielowie, Łubanie, Wałbrzychu. W przypadku rzeźby, ceramiczne struktury tworzyli Alina Szapocznikow, Stanisław Sikora, Katarzyna Kozyra oraz Igor Mitoraj. Jest to materiał, który otrzymuje się poprzez topienie piasku kwarcowego, węglanu wapnia i węglanu sodu w temperaturze około 1500 stopni Celsjusza. Głównym składnikiem szkła jest tlenek krzemu. Pod względem składu chemicznego, wyróżniamy szkło sodowe, potasowe, kwarcowe, borowo-krzemowe; w zależności od rodzaju, zmienia się również zastosowanie szkła. W przypadku sztuki, szkło stosowano do wyrobu obiektów rzemiosła artystycznego (naczynia, figurki, lustra), witraży oraz w przypadku malarstwa na szkle (do tego ostatniego używano głównie farb olejnych lub temperowych).

Artysta wykonał rzeźbę w stylu minimalizm. Minimalistycznymi obrazami są prace Marka Rothko, Kazimierza Malewicza oraz konceptualne kompozycje Zbigniewa Dłubaka i Romana Opałki.

Przewodni temat pracy to fantastyka. Fanstatyka pojawia się w sztuce całego świata, będąc odpowiedzią na ludzką potrzebę tworzenia wyimaginowanych światów i sytuacji, działających zgodnie z prawem logiki stworzonych w wyobraźni ich twórców.

Autor rzeźby wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory beż, zielony. Beż to dobre rozwiązanie dla rustykalnych, drewnianych wnętrz. W zestawieniu z ziemistymi odcieniami, kolor zielony wywoła efekt rajskiego ogrodu nawet w zamkniętym pomieszczeniu.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako melancholia, spokój. Melancholia, która była szczególnie popularna w malarstwie końca XIX wieku, kiedy nasiliły się tendencje dekadenckie oraz katastroficzne. Spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.