BOLEŚĆ ISTNIENIA, 2022

BOLEŚĆ ISTNIENIA to rzeźba opowiadająca o tym jak jakość naszego życia, zależy od jakości naszego umysłu. A najprościej mówiąc myśląc dobrze, żyjesz dobrze :D
A Ty jak uważasz, nasze myśli mają wpływ na jakość naszego życia?

Rzeźba, która mówi o tym jak niebezpiecznie cienka jest granica za którą, nic nie ma sensu... Życie nie ma sensu... Depresja...

Każdemu z nas zdarzają się chwile smutku czy też dołek psychiczny. To naturalna reakcja organizmu na niepowodzenia czy rozczarowania. Wiele osób stosuje termin "depresja" opisując uczucie smutku, ale ta choroba to coś znacznie więcej.
Osoby ze zdiagnozowaną depresją często opisują, że czują się jakby żyły w "czarnej dziurze" lub były skazane na nieuniknione niepowodzenia. Poczucie pustki wciąga, wszechogarnia, powodując poczucie bezsensu, zaciskając się na szyi niczym pętla wisielca. Rozpacz przenika każdą komórkę ciała, powodując ból istnienia...

Praca wykonana w technice utwardzanej tkaniny, dzięki czemu rzeźba jest stosunkowo lekka, a jednocześnie trwała.

Wykonana z dużą starannością i dbałością o detale.

Ze względu na zastosowaną technikę praca wykonana jest w pojedynczym egzemplarzu.

Sygnowana z boku i na spodzie podstawy.

Rzeźba o tytule "BOLEŚĆ ISTNIENIA" to praca z 2022 roku o wymiarach 30x58 cm. Jej autorem jest Anna Perek-Sobierajska.

Praca wykonana została w technikach: technika własna, żywica, inne. W sztuce współczesnej technika własna spotykana jest niezwykle często ze względu na mnogość artystycznych kierunków oraz dominującą w twórczości artystów, już od lat 70-tych, sztukę instalacji. Jest to materiał występujący zarówno w środowisku naturalnym, jak i produkowany syntetycznie. Naturalna żywica stanowi wydzielinę drzew iglastych, będąc opatrunkiem na wszelkie urazy mechaniczne drzewa. Z kolei wśród żywic syntetycznych możemy wymienić m. In. Żywicę epoksydową, alkidową i silikonową, które stanowią jeden ze składników farb akrylowych. Żywicy epoksydowej używa się ponadto do tworzenia obrazów z abstrakcyjnymi plamami, powstałymi poprzez rozlewanie tej substancji na płótnie. Ze względu na dużą gęstość żywicy, niemożliwe jest używanie pędzli malarskich do jej opracowania, a raczej działanie wykorzystujące prawo grawitacji. Żywicę epoksydową wykorzystują również rzeźbiarze do wykonywania odlewów przy pomocy silikonowej formy.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: figuratywne, inne, minimalizm, surrealizm. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty. Artyści sztuki minimalnej posługiwali się ascetycznymi bryłami, kojarzącymi się z architekturą, podstawowymi kształtami oraz liniami prostymi. Surrealizm, który narodził sie latach 20-tych we Francji, charakteryzował się wykorzystaniem szerokiego repertuaru narzędzi plastycznych: obrazów, rzeźb, pierwszych instalacji, asamblaży, fotomontaży. W malarstwie często nawiązywali do prymitywizmu czy realizmu, poddając go deformacji.

Tematyka pracy to człowiek. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu.

Wśród gamy kolorystycznej dominuje kolor szary. Szarość warto wprowadzić do wnętrza minimalistycznego, dzięki czemu zyska ono jeszcze więcej nienachalnej elegancji.

Nastroj pracy charakteryzują depresja, melancholia, niepokój, spokój. Uczucie depresji w przeszłości łączyło się z dziełami ekspresjonistów niemieckich oraz sztuce powstającej po konfliktach zbrojnych, kiedy artyści podejmowali wątki osamotnienia, odrzucenia i kryzysu egzystencjalnego. Melancholia jest uczuciem wywoływanym przez wspomnienia, dlatego odczujemy ją, kiedy dzieło sztuki poruszy naszą indywidualną strunę pamięci. Niepokój, który osiągany był przez artystów poprzez przywoływanie tematów śmierci, niebezpieczeństwa, strachu, ucieczki, sennych koszmarów. Szczególnie niepokojące są prace Francisca Goi, Arnolda Böcklina czy Williama Blake’a. Spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej.