martwa natura I, 2020

Fotograficzna martwa natura nawiązująca do klasyki malarstwa. Została wykonana na specjalnie zagruntowanej i polakierowanej desce, dzięki czemu na zbliżeniu widać strukturę jak na obrazach. Pracę można oprawić, jednak równie dobrze funkcjonuje ona w wersji bez ramy.

"martwa natura I" - jest dziełem z 2020 roku I charakteryzuje się wymiarem 20x25 cm. Autorem jest Katarzyna Fiszer.

Dzieło zostało wykonane w technice fotografia barwna. Jest to technika pozwalająca na uzyskanie barwnych fotografii, polegająca na rejestracji (na negatywie lub pozytywie) obrazów wraz z ich kolorem, w więc wrażeniami wizualnymi zależnymi od długości odbijanych fal świetlnych, które są emitowane lub przepuszczane przez te przedmioty. Teoretyczne podstawy fotografii barwnej zostały opracowane w 1855 roku przez Jamesa Maxwella, który jako jeden z pierwszych fizyków eksperymentował z rejestracją barwnych obrazów. Współpracujący z nim brytyjski fotograf Thomas Sutton wykonał pierwsze barwne zdjęcie w 1861 roku. Przedstawiało ono wstążkę i zostało zatytułowane „Tartanowa wstążka”. Za pierwszą fotografię barwną jest jednak uważane, znacznie lepszej jakości, zdjęcie Louisa Ducosa du Haurona, który uwiecznił miasto Agen we Francji. Płytę do zdjęć barwnych (tak zwany autochrom) wynaleźli z kolei słynni bracia Lumière w 1907 roku. Podobną metodą był dufaycolor, który stosowano do lat 50. XX wieku. Prawdziwym przełomem okazały się jednak trójwarstwowe filmy Kodaka oraz Agfy w Niemczech z lat 30-tych, kiedy fotografia barwna zaczęła być dostępna dla amatorów.

Podłożem tej pracy jest inne.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu realizm. Realizm to kierunek zakładający jak najwierniejsze odzwierciedlenie rzeczywistości widzialnej, wiernie podążający za grecką zasadą mimesis (naśladownictwa natury).

Tematem tej pracy jest martwa natura, która pojawiła się w sztuce już w starożytności. Mistrzami martwej natury byli holenderscy malarze XVII wieku, malujący ją w niezliczonych egzemplarzach. Martwe natury chętnie kupowane były przez mieszczaństwo z Haarlemu oraz Delft, w XVII wieku zostały docenione przez kolekcjonerów „stylu holenderskiego”, w tym króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: brązowy, żółty, zielony, fioletowy, wielokolorowy. Kolor brązowy ma duży potencjał związany z wystrojem wnętrz, ponieważ nadaje przestrzeni naturalnego charakteru. Żółty, który często wykorzystywano w impresjonistycznych obrazach do podkreślenia elementów garderoby, nieba, kwiatów oraz zbóż. Barwa ta rozświetla kompozycję, nadając jej delikatnego charakteru. Zielony, który doskonale sprawdza się we wnętrzach jasnych. Zaskakująco estetyczny efekt można osiągnąć również poprzez zestawienie tej barwy z błękitami. Wraz z odcieniami beżu barwa fioletowa daje połączenie idealne, dlatego często jest wykorzystywany przez artytów secesyjnych do malowania kwiatów rozkwitających na kremowym tle. Welobarwne dzieła sztuki warto dopasować do wnętrza tak, by choć jeden kolorystyczny element kompozycji znalazł odzwierciedlenie w elemencie wystroju poza ramami obrazu.

Klimat opisać mozna jako spokój. Spokój można osiągnąć dzięki dziełom sztuki o kompozycji statycznej i kolorom, które nie rozpraszają naszego wzroku.