Luiza Poreda: Mandale malowane pasją

Weronika Tokaj, 2 September 2019

W Galerii Art in House zazwyczaj przedstawiamy Państwu etap końcowy – dzieło sztuki. Jeżeli tak jak nas, interesuje Państwa to, kto za tymi dziełami stoi, jak przebiega proces twórczy i co komunikuje artysta, poprzez swoje prace – zapraszamy na cotygodniowy wywiad z Artystą.

Zaczynamy od Luizy Poredy, artystki, podróżniczki, filozofa. Zainteresowanie podróżami, kulturą wschodu, filozofią sztuki widać w jej pracach, obecnie najczęściej maluje wielokolorowe mandale.  

Luiza, głównym tematem twoich prac są mandale. Według Wschodnich kultur, mandale to twórcze uporządkowanie chaosu wszechświata, styk wszystkich jego elementów. Czy dla Ciebie to wizualna fascynacja czy też każda z prac niesie inne przesłanie, energię? Jakie mają dla Ciebie znaczenie?

Mandale pojawiły się w moim życiu nie bez powodu. Postrzegam życie jako niemożliwą do pojęcia i uporządkowania wielość elementów. Z mojej perspektywy, a dokładnie tej wewnętrznej, psychicznej, bycie w ciągłym chaosie, w którym tak wiele się wydarza, jest bardzo skomplikowanym doświadczeniem. Nic nie oddaje tej wielości i skomplikowania tak dobrze, jak mandale. Nie urzeczywistniają one chaosu, są raczej próbą jego uporządkowania i ujęcia w jedno całości istnienia. Malowanie mandal jest dla mnie takim procesem porządkowania wewnętrznego i zewnętrznego świata. Wszystko zależy, jaka jest intencja – moje obrazy odnoszą się do jakichś zjawisk zewnętrznych często przyrodniczych, ekologii, relacji człowiek-przyroda, człowiek-miasto. Są jednak mocno przefiltrowane przez moją dość skomplikowaną emocjonalność. Podążając za podejściem jungowskim do malowania mandal, staram się poprzez proces intuicyjnego malowania wyciągnąć z siebie cały swój intensywny, wewnętrzny koloryt i nadać mu formę mandali.

Czego słuchasz, jak malujesz? Jak wygląda Twój proces twórczy?

Wszystko zależy od momentu twórczego procesu. Czasem najlepiej pracuje się w ciszy, czasem przy dźwiękach muzyki etnicznej, folkowej, orientalnej, bądź psychodelicznej – ta muzyka zabiera w inny wymiar, pomaga się oderwać od codziennych spraw w głowie. Dłubiąc pieczołowicie powtarzalne wzory (proces typowy w tworzeniu mandal), zdarza mi się słuchać wykładów ciekawych ludzi, a nawet… ulubionych filmów.

Czym jest dla Ciebie sztuka?

Sztuka jest dla mnie wyrazem całkowitej wolności i swobody tego, co dzieje się we wnętrzu. Jest również tym, co potrafi bardzo mocno odcisnąć swój ślad na wnętrzu innych osób. Sztuka porusza, dotyka, nie pozwala przejść obojętnie obok. Doświadczanie sztuki jest doświadczaniem czegoś poza czasem i miejscem. Potrafi dotrzeć do serca odbiorcy.

Kto i co Cię inspiruje?

Życie, jego wielość, chaotyczność i nieprzewidywalność to wielki motywator i inspiracja do tworzenia. Maluję pod wpływem emocji, które się we mnie toczą, trzeba przyznać, że intensywność bycia we współczesnym świecie daje mnóstwo tematów do wylania na płótno. Inspiruje mnie twórczość innych artystów, szczególnie tych, którzy podobnie jak ja misternie snują swoje obrazy. Od kilku lat największe wrażenie robią na mnie wzornictwo klasycznej sztuki arabskiej, obrazy i grafiki rosyjskiego artysty Borisa Indrikova oraz malarstwo amerykańskich twórców skupionych wokół Alexa Grey’a.

Czyje prace sama chętnie powiesiłabyś na ścianie?

Warto wspierać młodych, żyjących wciąż artystów, ograniczę się zatem do moich ulubionych twórców młodej sztuki. Moimi ulubionymi malarzami byli przez wiele lat Tomasz Sętowski oraz nieżyjący już niestety Zdzisław Beksiński. Obecnie najchętniej powiesiłabym sobie na ścianie jedną z prac Alexandra Janssona, Leszka Kostuja, Grzegorza Skrzypka, Wojtka Brewki lub/i Chrisa Dyer’a. Wszystkich łączy jedna wspólna cecha –  zamiłowanie do mocnych, kontrastowych kolorów, które i ja uwielbiam.