"ZABAWA W CHOWANEGO...", 2024

Ritmo to dźwięk fal oceanu rozbijających się o brzeg. Zapach słonej wody, gdy zamykasz oczy i oddychasz spokojem. Ritmo to mantra medytacyjna, mająca na celu zapewnienie spokoju i jasności w celu.
Ten obraz był absolutną przyjemnością do stworzenia
oraz totalną niespodzianką dla mnie samej. Projekt został zainspirowany jego opisem Ritmo .Kształt jest miękki i cichy, a jednocześnie mocny i odważny. . Odcienie niebieskiego były budowane warstwami i warstwami, tak jak ocean. Akcenty złota świecą o wschodzie i zachodzie słońca. Kształt przypomina mi synergię. Motyle to symbol duszy, szczęścia, natchnienia, lekkości, piękności i przemiany zewnętrznej i świadomości
Intencją tego obrazu jest skoncentrowanie się, przyniesienie ci spokoju, odświeżenie twojej energii i duszy.

""ZABAWA W CHOWANEGO. . "" - obraz jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 90x70 cm. Autorem jest Sylwia Kalinowska.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akryl, olej, szlagmetal. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym. Jest to metal będący alternatywą dla drogiego i kłopotliwego złota płatkowego: efekt wizualny jest zbliżony do efektów osiąganych przez złoto, jednak płatki szlagmetalowe są grubsze i wykonane ze stopów mosiądzu. Szlagmetalem można pokrywać dowolną powierzchnię: drewno, płótno, metal czy szkło. Grubość płatków szlagmetalowych jest zaletą z punktu widzenia warsztatowego, ponieważ daje większe możliwości kontrolowania wykonywanej pracy.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Artysta wykonał obraz w stylach: hiperrealizm, pop-art, realizm. Hiperrealizm polega na tak dokładnym odwzorowaniu rzeczywistości, iż odbiorcy trudno określić, czy ma do czynienia z obrazem, czy zdjęciem. Mimo skojarzeń z kulturą amerykańską, pop-art tworzono również w Polsce, choć nie rozwinął się ze względu na czynniki polityczno-ekonomiczne (pop-art funkcjonował w ramach kapitalizmu). Realizm wiernie przedstawiający rzeczywistość, stanowił oficjalne założenie Akademii Malarstwa i Rzeźby w całej Europie a rozwinięciem tego stylu stał się hiperrealizm, niezwykle szczegółowo odzwierciedlający rzeczywistość.

Przewodnie tematy pracy to: akt, człowiek, portret. Akty, w kontekście rytualnym, można było spotkać w kulturach prehistorycznychCzłowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych. Portret, który tworzono już się w antyku jako formę upamiętnienia wizerunku przodków (w rzeźbie i malarstwie, np. Na portretach z Fajum). Po długim czasie, jako samodzielna forma dotycząca indywidualnych osób świeckich, pojawił się dopiero w okresie quattrocenta na ziemiach włoskich.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory biały, żółty, niebieski, czarny. Kolor ten stanowi uniwersalny element, który nada naszemu wnętrzu minimalistycznego charakteru. W zależności od odcienia, kolor żółty doskonale współgra zarówno z zimnymi, jak i ciepłymi barwami. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”Czarne dzieło sztuki z pewnością będzie stanowić instrygujący fragment wystoju wnętrz w naszym domu lub biurze.

Nastroj pracy charakteryzują melancholia, pasja, radość, spokój. Dzieła sztuki o zgaszonych barwach, przedstawiające jesienne krajobrazy bądź postacie ludzkie pogrążone w zadumie wywołują melancholię. Pasja, którą można osiągnąć dzięki motywom miłości, przyjemności, pożądania, lub – z drugiej strony – agresji, złości i wzburzenia uczuciowego. To pozytywne uczucie tworzy się pod wpływem oglądania kompozycji przedstawiających zabawne lub przyjemne chwile oraz szeroką paletę barwną, w której dominują zielenie, żółcienie, błękity, czerwienie. Spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.