Atlantyda - plan, 2021

"Atlantyda - plan" - obraz jest dziełem z 2021 roku I charakteryzuje się wymiarem 80x60 cm. Autorem jest Grzegorz Radziewicz.

Dzieło zostało wykonane w technikach: akryl, ołówek. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika. Jest to technika rysunkowa znana już w antyku, wykorzystująca najpierw ołów, a od XVI wieku grafit w drewnianej obudowie. Współcześnie, różne rodzaje ołówka pozwalają artyście osiągnąć różne rodzaje linii; o stopniu twardości i fakturze grafitu informują nas literowe oznaczenia na ołówku. Medium to wykorzystywane jest głównie na papierze w celu sporządzenia rysunkowego szkicu; światłocień można uzyskać poprzez technikę zwaną cieniowaniem. Ołówek wykorzystywany bywa przez artystów związanych z hiperrealizmem, ceniących tę technikę ze względu na możliwość dopracowania szczegółów. Najbardziej znanym artystą tworzącym rysunki przy pomocy ołówka był niemiecki malarz i grafik Albrecht Dürer.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli inne, surrealizm. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu są Salvador Dali, Max Ernst, René Magritte, Joan Miró, Tristan Tzara oraz Meret Oppenheim.

Tematem tej pracy są człowiek, fantastyka, morze, portret. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe. Obejmuje ona zarówno tematykę fantasy, ukazując baśniowe, nierealne postacie, przedmioty i zdarzenia, jak również fantastykę naukową, występującą często w ramach futurystycznych wizji artysty. Morze, które od wieków stanowiło główny wątek malarstwa marynistycznego. Spienione fale oraz gra światła i wody była doskonałą okazją do ukazania kunsztu technicznego artystów oraz budowania romantycznego nastroju przygody, niebezpieczeństwa bądź nostalgii. Jednymi z najsłynniejszych marynistów byli Salomon van Ruisdael oraz Iwan Ajwazowski. Portret, który tworzono już się w antyku jako formę upamiętnienia wizerunku przodków (w rzeźbie i malarstwie, np. Na portretach z Fajum). Po długim czasie, jako samodzielna forma dotycząca indywidualnych osób świeckich, pojawił się dopiero w okresie quattrocenta na ziemiach włoskich.

"Atlantyda - plan" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: beż, pomarańczowy, zielony, niebieski. Beż, który nadaje lekkości i sprawia, że kompozycja zyskuje efemeryczne oblicze. Pomarańczowy, który jest ogromnie ceniony przez artystów z powodu przyciągania wzroku widza oraz swojego dwoistego charakteru: z jednej strony występuje w przyrodzie, z drugiej posiada dekoracyjną, syntetyczną energię. W zestawieniu z ziemistymi odcieniami, kolor zielony wywoła efekt rajskiego ogrodu nawet w zamkniętym pomieszczeniu. Kolor niebieski uspokaja i odpręża, dlatego zastanówmy się nad umieszczeniem błękitnego dzieła sztuki w naszej sypialni.

Klimat obrazu opisać mozna jako: melancholia, pasja, spokój. Melancholia, która była szczególnie popularna w malarstwie końca XIX wieku, kiedy nasiliły się tendencje dekadenckie oraz katastroficzne. Pasja, którą można osiągnąć dzięki motywom miłości, przyjemności, pożądania, lub – z drugiej strony – agresji, złości i wzburzenia uczuciowego. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.