Dialog z Mistrzami. Twórczość Krystyny Ruminkiewicz

Alicja Stasiak, 18 października 2024

Alfons Mucha, Gustav Klimt czy Stanisław Wyspiański – hołd czołowym artystom secesji w swoim najnowszym malarskim cyklu oddaje Krystyna Ruminkiewicz. Artystka nawiązuje do dawnych kanonów piękna i estetyki, ale równocześnie przekształca je w coś nowoczesnego, unikalnego, opartego na współczesnej wrażliwości. Wystawę można oglądać w warszawskim Teatrze Kamienica (al. Solidarności 93) do 5 listopada 2024 roku.

Krystyna Ruminkiewicz, od lewej: Secesyjna, Dialog z Klimtem

Secesyjne inspiracje w twórczości Krystyny Ruminkiewicz

„Dialog z Mistrzami” to nie tylko hołd dla dawnych mistrzów, ale także próba uchwycenia istoty ludzkiej natury, która pomimo upływu czasu pozostaje niezmiennie tajemnicza i inspirująca. Krystyna Ruminkiewicz nawiązuje w swoich pracach do mistrzów secesji. Wśród inspiracji artystki obecne są elementy zaczerpnięte z twórczości Alfonsa Muchy. Jego słynna seria plakatów takich jak „Damy z kwiatami” czy „Cztery pory roku” przedstawia eteryczne kobiety otoczone bujną, florystyczną ornamentyką. Podobnie jak Mucha, Ruminkiewicz oddaje na swoich płótnach piękno i delikatność kobiecości, jednocześnie łącząc je z wewnętrzną siłą i nieuchwytną tajemnicą.

Krystyna Ruminkiewicz, od lewej: Dialog z Muchą, Kobaltowa

Portret kobiety jak w sztuce dawnych mistrzów

Tworząc najnowszą serię malarskich prac Krystyna Ruminkiewicz sięgnęła również po twórczość Gustava Klimta, mistrza złota i ornamentu. W pracach dopatrzymy się subtelnych odniesieniach do takich dzieł jak „Pocałunek” czy „Portret Adeli Bloch-Bauer”. Podobnie jak Klimt, Ruminkiewicz uwypukla kobiece portrety pełne zmysłowości. Choć artystka nie posługuje się złotem tak dosłownie jak Klimt, to w swoich kompozycjach buduje równie bogate, pełne detalu przestrzenie, w których każda forma ma swoje znaczenie.

Ruminkiewicz odnajduje również w sztuce podobną fascynację pięknem i melancholią wybrzmiewającą z portretu kobiety, jak popularny w środowiskach literacko-artystycznych Londynu Dante Gabriel Rossetti. Kobiety Ruminkiewicz, podobnie jak te w obrazach Rossettiego, wydają się zatrzymane w chwili zadumy i kontemplacji.

Krystyna Ruminkiewicz, Dialog z Rosettim

Artystyczne zjawiska secesji

Niemal wszystkie zjawiska artystyczne secesji wyrastały na podłożu tendencji dekadenckich, neoromantycznych i symbolicznych, które uznać można za reakcję przeciw brzydocie i bezstylowości ery naturalizmu. Począwszy od schyłku XIX wieku, usiłowano określić charakter tych zjawisk przy pomocy różnych, coraz to innych terminów, z których jednak żaden nie był wystarczająco pojemny i precyzyjny, aby można nim objąć całą złożoność kształtującej się kultury. Wśród „haseł epoki” znajdziemy takie jak: dekadencja, synestezja, dyletantyzm, neuroza, symbolizm, renesans, impresjonizm, fin-de-sićcle, życie i śmierć, satanizm, modernizm. Widać w nich wyraźną chęć określenia tożsamości epoki. Dekadencję np. rozumiano jako ucieczkę od życia, zatracanie się w sobie. Symbolizm przełomu wieków miał posługiwać się zupełnie nowymi symbolami i środkami, aby dotrzeć do pierwiastka duchowego. Zamiłowanie wiedeńskich modernistów do odrodzenia wypływało z poczucia własnej niedojrzałości i było próbą odbudowy sztuki poprzez uchwycenie jakiejś formy. Z kolei hołdowanie najbardziej skrytym instynktom człowieka znalazło wyraz w satanizmie.

Krystyna Ruminkiewicz, Kochankowie

Secesyjne inspiracje wciąż żywe w sztuce współczesnej

Nic dziwnego, że po dziś secesyjny duch jest wciąż żywy! Secesja była odpowiedzią na potrzebę nowej estetyki, która łączyła sztukę z życiem, poszukując duchowych i symbolicznych treści, co przecież nieustannie fascynuje artystów. Twórcy z upodobaniem przetwarzają również secesyjne motywy roślinne: lilie będące symbolem czystości, a także słoneczniki związane z przeżyciami mistycznymi i tajemnicą. Secesja to jednak nie tylko zwykłe kwiaty i rośliny; wszak był to styl, który dążył do stworzenia czegoś nowego. Z tego powodu zwrócono się ku florze egzotycznej, ku roślinom wyszukanym, rodem z cieplarni. Pożądana była ich gatunkowa odmienność i niezwykłość.

Krystyna Ruminkiewicz, Persefona

Wystawa Krystyny Ruminkiewicz w warszawskim Teatrze „Kamienica”

Krystyna Ruminkiewicz tworzy swoje dzieła, łącząc elementy zaczerpnięte z różnych tradycji malarskich, ale zawsze z wyraźnym odciskiem własnej, indywidualnej wizji. Jej portrety kobiet – zarówno tych wyimaginowanych, jak i realnych, które zafascynowały artystkę swoją charyzmą – tworzą unikalną, magnetyczną przestrzeń, w której każdy widz może odnaleźć coś dla siebie. Krystyna Ruminkiewicz tworzy obrazy będące uosobieniem harmonii, piękna i symbolizmu. Artystka podejmuje dialog z ikonami sztuki, przekształcając ich estetykę na własnych płótnach. Zapraszamy do zapoznania się z twórczością K rystyny Ruminkiewicz na wystawie w warszawskim Teatrze Kamienica. Wystawa jest czynna w dniach, kiedy na Scenie Orlej odbywa się spektakl. Do zobaczenia!