Wielka wystawa „supergwiazdy renesansu” w Rzymie

Luiza Poreda, 4 marca 2020

W salach wystawowych na rzymskim Kwirynale (Le Scuderie del Quirinale) już 11 marca 2020 roku otwiera się największa w historii galeria sztuki Rafaela – wszystko z okazji 500-letniej rocznicy śmierci wielkiego mistrza malarstwa. Nie będzie łatwo z wizytą na tej wystawie – w ciągu pierwszych dwóch dni przedsprzedaży biletów, sprzedano ich ponad 10 tysięcy. Wystawa potrwa do 15 czerwca 2020 r.

 

Wystawa zapowiada się bardzo interesująco: poza obrazami olejnymi na płótnie, których będzie aż dwieście, zobaczymy na niej również rysunki, szkice i grafiki wielkiego mistrza. Będzie to z pewnością jedno z najważniejszych wydarzeń kulturalnych we Włoszech w tym roku i największa wystawa twórczości Rafaela, jaka kiedykolwiek miała miejsce.

Aż pięćdziesiąt z dwustu obrazów olejnych Rafaela pochodzi z florenckiej galerii Uffizi – co ciekawe, pracownicy działu konserwacji tej galerii sztuki złożyli wypowiedzenie po wydaniu zgody na transport dzieł Rafaela do Rzymu. 

Pozostałe obrazy olejne, grafiki, szkice i rysunki Rafaela sprowadzono z paryskiego Luwru, londyńskiej National Gallery w Londynie, Muzeum Prado w Madrycie, Galerii Albertina w Wiedniu, oraz z muzeów watykańskich i włoskich galerii.

Obrazy olejne i inne prace Rafaela, geniusza malarstwa epoki renesansu

Rafael został uznany za geniusza jeszcze za swojego życia, a przez to, że urodził się w Wielki Piątek, nazywa się go „bogiem sztuki”. Określany jest też mianem najmłodszego z wielkiej trójcy renesansu włoskiego, do której zalicza się Michała Anioła i Leonarda da Vinci. Malarstwa uczył się Rafael u ojca, który odkrył niezwykłe umiejętności artystyczne syna bardzo wcześnie. Kiedy Rafael miał 9 lat, zmarła jego matka. Trzy lata później chłopiec stracił również tatę, a opiekę nad Rafaelem przejął brat matki. Stryj zadbał o to, aby dziecko rozwijało swój talent malarski. Nauki pobierał najpierw u Timoteo Vitiego, a następnie u Pietro Perugino. W tym czasie Rafael zaczął wykonywać pierwsze obrazy olejne na płótnie na zamówienie i pracował m.in. przy dekoracji kościoła św. Franciszka (Perugia).

W 1504 roku młody artysta przybył do Florencji. Pod wpływem twórczości Michała Anioła i da Vinci namalował obrazy olejne:  „Madonnę w zieleni” oraz „Madonnę ze szczygłem”, dzięki nim szybko zdobył sławę. Wrócił do rodzinnego miasta, a potem wyjechał do Perugii, a następnie do Rzymu, gdzie pracował przy zdobieniu papieskiej sali urzędowej i sądowej (tzw. Stanza della Segnatura). W 1514 roku rozpoczął nadzór nad budową nowej Bazyliki św. Piotra we włoskiej stolicy.