Angelus Saucius Tomasza Koclęgi na III Aukcji Sacrum Profanum

Luiza Poreda, 14 czerwca 2021

W najnowszym katalogu III Aukcji Sacrum Profanum w Domu Aukcyjnym Art in House, obok wielu ciekawych propozycji malarskich i rzeźbiarskich znaleźć można kolejne interesujące dzieło Tomasza Koclęgi. To druga tego typu rzeźba znanego śląskiego artysty, która pojawia się na aukcjach w naszym domu aukcyjnym. Podczas kwietniowej  II Aukcji Rzeźby Kolekcjonerskiej wysoko wylicytowana została inna praca tego artysty „Rebus Amet” – była to rzeźba okładkowa katalogu tej aukcji sztuki.

Rzeźba „Angelus Saucius”, którą będzie można wylicytować na aukcji sztuki w Art in House już w piątek 18 czerwca 2021 roku, to imponujących rozmiarów praca posadowiona na cokole z dibondu (czyli płyty kompozytowej). Całość ma aż 2 metry wysokości i mimo swych sporych rozmiarów sprawia wrażenie lekkiej i dynamicznej.

 

– Inspiracją do powstania „Angelus Saucius” (z łaciny: „Zraniony anioł”) był mój kontakt z twórczością fińskiego malarza symbolisty Hugo Simberga, a wprost – z jego wybitnym obrazem „Ranny Anioł”. To niezwykłe dzieło bardzo głęboko utkwiło mi w pamięci, mimo iż nie należy do najczęściej reprodukowanych, czy omawianych dzieł  swojej epoki. Postać rannego anioła jest na nim bardzo ludzka, człowiecza. Nie ma on, w moim odczuciu, zbyt wiele z niebiańskości. Niesiony na noszach przez dwóch chłopców jest nie tyle aniołem, ile rannym, obolałym człowiekiem. Samo ujęcie tematu jest bardzo symboliczne  i stanowi zagadkę, której autor nigdy nie zdradził – opowiada nam Tomasz Koclęga.

 

To właśnie tajemnica, jak również bardzo ludzki charakter anioła Simberga zainspirowały rzeźbiarza do stworzenia „własnego anioła”.

 –  W swoich pracach koncentruję się głównie na człowieku. Szukam w nich  obszarów ludzkiej wrażliwości, ulotnych emocji. W pewnym sensie więc praca ta jest inna niż moje dotychczasowe rzeźby. Niezmienna  pozostaje moja autorska forma, ekspresja i styl. W nawiązaniu do dzieła malarskiego również i mój Angelus jest ranny. Jest okaleczony, jak wielu z nas. Z jednym skrzydłem, z jedną ręką, jednak majestatyczny i okazały – mówi Koclęga.

Rzeźba wykonana jest z żywicy poliestrowej oraz  maty szklanej. Zapytaliśmy Tomasza Koclęgę o  technikę i materiał, z którego wykonana jest rzeźba. Jak dalece ta technika wpływa na formę i czym się różni od pracy w brązie, w którym realizuje Pan większość swoich prac?

 

 

– Pierwsza różnica, to fakt, że jest to rzeźba unikatowa. Powstała jako niepowtarzalny egzemplarz. Z punktu widzenia kolekcjonera jest to różnica znacząca, bo większość (choć nie wszystkie) rzeźb z brązu powstaje w edycjach – w moim przypadku zawsze limitowanych. Pod względem pracy również jest to zupełnie inny proces. Z żywicami pracuję od kilkunastu lat i mój warsztat cały czas ewoluuje. Zaczynałem od prostych technologicznie rzeźb, gdzie w pełni wymodelowaną rzeźbę, wykonaną z papieru okładałem  matą szklaną i nasączałem żywicą… Dzisiaj wspominam te początki z rozrzewnieniem.  Aktualnie pracuję już zupełnie inaczej, używam też innych materiałów. Nieporównywalna jest również moja wiedza i doświadczenie zdobywane latami – tłumaczy artysta.

     

 

Częstą kwestią, z jaką zwracają się do galerii potencjalni nabywcy, jest pytanie o trwałość prac z żywicy i możliwość ich ekspozycji na zewnątrz – na tarasie lub w ogrodzie. Czy może Pan powiedzieć coś na ten temat ?

– Laminat poliestrowy to bardzo wytrzymały i powszechnie używany materiał. Pojawił się w latach dwudziestych XX wieku, a powszechnie zaczął być używany od połowy ubiegłego wieku. Od razu przyjął się  w sztuce.  Spośród wielu klasyków sztuki pracujących w tym materiale warto tu wspomnieć choćby hiperrealistę amerykańskiego Duane Hansona czy słynną francuską artystkę Niki de Saint Phalle, której większość rzeźb plenerowych powstawała z żywicy poliestrowej właśnie. Prace tych artystów pokazują, jak różnorodne może być zastosowanie żywic w sztuce – mówi nam Tomasz Koclęga.

 

Jak tłumaczy dalej, produkty wykonane z laminatów poliestrowych,  jeszcze bardziej niż w sztuce, powszechnie stosowane są w życiu codziennym. Najczęściej wykonuje się z nich wanny, umywalki czy brodziki prysznicowe, jak również siedziska w tramwajach, kadłuby łodzi i jachtów czy elementy karoserii samochodów, itp. Są one równie bardzo odporne na zewnętrzne warunki atmosferyczne.

– W swoim dorobku mam kilkanaście monumentalnych prac, zainstalowanych w otwartych przestrzeniach publicznych na trzech kontynentach,  wykonanych właśnie z żywicy poliestrowej.  Są one od wielu lat eksponowane na placach, rondach czy w parkach rzeźb i nie wykazują oznak zużycia. Mimo iż materiał ten używany jest od zaledwie stu lat, można powiedzieć śmiało, że dzieło wykonane z żywicy i pokryte „topcoatem” na pewno przeżyje każdego z nas – podsumowuje artysta.

Zapraszamy na III Aukcję Sacrum Profanum

18 czerwca (czwartek) 2021 roku, godz. 19:30

Dom Aukcyjny Art  in House, Al. Jerozolimskie 107, Warszawa

Kilka ostatnich wywiadów z artystą, emitowanych między innymi ogólnopolskich antenach TVP Kultura, czy też nagranego dla indyjskiego kanału video o architekturze współczesnej Buidofy.com, można znaleźć poniżej: