Andrzej Dudziński

Andrzej Dudziński żył w latach 1945-2023. Przez dwa lata studiował architekturę na Politechnice Gdańskiej. Później przeniósł się na architekturę wnętrz do gdańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych. Ostatecznie jednak wybrał grafikę i został absolwentem ASP w Warszawie na wydziale grafiki w pracowni plakatu Henryka Tomaszewskiego. Jak sam mawiał, miał solidne podstawy, które stopniowo odrzucał. Odebrał gruntowną edukację, ale szukał własnej twórczej drogi daleko od wszelkich szkół i artystycznych nurtów. Choć wydaje się, że z pozoru to się musi wykluczać, jego dzieło to zarazem precyzja i anarchia. Swoją metodę twórczą określa mianem: „dzika geometria”. Wspominał, że jako dziecko wykonał kilkaset rysunków ołówkiem, kredką i wiecznym piórem. Jego wyobraźnia była wtedy pełna ludzi i zwierząt o niecodziennych kształtach, przeobrażających się w dziwne formy.

Z tych form z czasem wyrosły dwie kultowe rysunkowe postaci — ptaka Dudiego i stworzenia nazwanego wymownie Pokrakiem. Artysta wspomina, jak stawiał pierwsze kroki w świecie ilustratorów prasowych. We wczesnej młodości nawiązał współpracę z kilkoma cenionymi czasopismami. Jeszcze jako student warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych szukał sposobu, by pokazać swoje prace, wybić się jako młody artysta, a przy okazji zarobić parę groszy. Jego zmysł satyryczny przyczynił się do powstania serii rysunkowych dowcipów, które dzięki znajomym Dudzińskiego trafiły do czasopisma „Polska”. Redakcja miesięcznika bez wahania zaczęła publikować oryginalne ilustracje. Wkrótce Dudi stał się na tyle popularny, że otrzymał stałą rubrykę w czasopiśmie „Szpilki”. Dudziński twierdzi, że najlepszą metodą pracy nad kolejnymi wcieleniami Dudiego było improwizowanie i pójście na żywioł. Tworząc scenki z Dudim artysta odwoływał się do bieżących wydarzeń. Komentarze przebrane w postać antropomorfizowanego ptaka miały dużą siłę rażenia i nie czepiała się ich ówczesna cenzura. Do czasu, aż ktoś dopatrzył się w Dudim kpiny z pierwszego sekretarza. Nie przeszkodziło to jednak w wydaniu zbioru przygód Dudiego. W 1976 roku postać ta doczekała się własnej książki pod tytułem Dudi Superptak.