Józef Pankiewicz

Józef Pankiewicz (ur. 1866 w Lublinie, zm. 1940 w La Ciotat) był malarzem, grafikiem oraz pedagogiem. Uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod okiem Aleksandra Kamińskiego oraz Wojciecha Gersona w latach 1884-1885. W 1886 roku podjął studia artystyczne w Petersburgu. Po powrocie do Warszawy tworzył sceny rodzajowe w stylu realistycznym oraz ilustracje do gazet. Razem z Władysławem Podkowińskim wyjechał do Paryża w 1889 roku, gdzie zetknął się z impresjonizmem. Na przełomie wieków tworzył obrazy syboliczne oraz nokturny. 

W czasie licznych podróży po Europie malował martwe natury, porterty oraz pejzaże, w których uwidaczniał się wpływ tradycyjnej sztuki japońskiej, stylu Renoira oraz Cezanne'a. W 1906 roku objął stanowisko profesora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, zaś w 1925 roku kierował filią tej uczelni w Paryżu, gdzie mieszkał (lato spędzał zaś w Marsylii). Uczył tzw. grupę kapistów (malarzy kolorystów). Oprócz malarstwa zajmował się również grafiką.

Artysta wpisał się na stałe do kanonu najwybitniejszych polskich artystów. W 2006 roku w warszawskim Muzeum Narodowym odbyła się wystawa „Józef Pankiewicz. Życie i dzieło”, prezentującą dorobek artysty z wszystkich okresów jego działalności artystycznej.