Józef Unierzyski

Józef Unierzyski (ur. 20 grudnia 1863 w Milewie, zm. 29 grudnia 1948 w Krakowie) – polski malarz, od 1891 profesor rysunku Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie, uczeń i zięć Jana Matejki, małżonek jego córki Heleny.

Studia artystyczne Unierzyski rozpoczął w warszawskiej Szkole Rysunkowej Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego. Dzięki stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, przyznanemu w 1883, kontynuował studia w Monachium oraz we Włoszech w „Scuola libera” przy rzymskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1884–1889 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych m.in. u Jana Matejki.

W krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych od 15 października 1889 piastował stanowisko zastępcy asystenta, następnie od 14 kwietnia 1891 – stanowisko asystenta, aby 1 grudnia 1892 zostać nauczycielem IX klasy. 6 maja 1897 został zatwierdzony na stanowisko nauczyciela. W latach akademickich 1895/1896 – 1908/1909 prowadził szkołę rysunku. Na własną prośbę przeszedł na emeryturę z dniem 16 czerwca 1909. W okresie od 1 października 1915 do 30 czerwca 1916 prowadził rysunek wieczorny w formie pracy zleconej.

Unierzyski przez cały okres twórczości był wierny malarstwu akademickiemu, pozostał obojętny na modernistyczne prądy w malarstwie. Malował obrazy treści religijnej i mitologicznej oraz portrety. Nie obca mu była również tematyka historyczna, tematy alegoryczno-symboliczne czy portrety ludowe. W zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie znajduje się najbardziej znany i najczęściej eksponowany obraz Józefa Unierzyskiego „Zdjęcie z krzyża” z roku 1887.