Julian Fałat

Julian Fałat urodził się w 1853 r. w Tuligłowach (ob. Ukraina), zmarł w 1929 roku Bystrej. To jeden z najwybitniejszych akwarelistów w historii polskiej sztuki, tworzący w stylu realistycznym oraz impresjonistycznym. Był rektorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1894-1909.

Z powodu trudnej sytuacji materialnej artysta wyspecjalizował się w malarstwie akwarelowym jako tańszej alternatywie dla farb olejnych. Pracował jako rysownik przy wykopaliskach archeologicznych oraz w pracowniach architektonicznych. Podjął studia artystyczne w Monachium i Zurychu, z przerwą na pracę przy budowie z kolei, która pozwoliła mu na opłacenie nauki. W okresie studenckim tworzył przede wszystkim pejzaże, portrety i scenki rodzajowe.

W 1881 roku wyjechał do Rzymu, zaś rok później tworzył już w Warszawie. W 1884 roku zdecydował się na wyjazd do Hiszpanii, która stała się punktem początkowym jego podróży po całym świecie; niestety, z tego okresu życia zachowało się jedynie kilka akwareli. Po powrocie do kraju w 1887 roku malował scenki myśliwskie oraz wizerunki zwierząt. Pracował na dworze Wilhelma II w Berlinie, zdobył medale na wystawach berlińskich, monachijskich i wiedeńskich. W 1895 objął katedrę rektora Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie, przeprowadzając reformy dotyczące kadry pedagogicznej. Współzałożył Towarzystwo Artystów Polskich "Sztuka".

W latach 1902-1913 malował swoje słynne zimowe pejzaże. Tworzył również obrazy z motywami krakowskimi. Od 1910 roku zamieszkał na stałe w willi w Bystrej (obecna "Fałatówka"). Po I wojnie światowej zaangażował się w artystyczną odbudowę kraju, zaś w latach 1920-1922 mieszkał w willi w Toruniu, które stało się jednym z ośrodków życia kulturalnego w Polsce. Zmarł w 1929 roku, został pochowany w Bystrej.

Ważniejsze dzieła:
-Popielec, 1881
-Naganka na polowaniu w Nieświeżu, 1891
-Świteź, 1888
-Widok Krakowa, 1896
-Krajobraz zimowy z rzeką, 1907
-Pejzaż zimowy z rzeką i ptakiem, 1913