Tadeusz Kantor

Tadeusz Kantor (ur. w 1915 w Wielopolu Skrzyńskim, zm. w 1990 w Krakowie).  Jeden z najważniejszych artystów w polskiej sztuki awangardowej; związany z malarstwem, rysunkiem, happeningiem, scenografią, reżyserią. Reformator polskiej sceny teatralnej XX wieku.

W latach 1934 – 1939 student krakowskiej Akademii Sztuk Pięknej. W czasie II wojny światowej założyciel Podziemnego Teatru Niezależnego. W 1946 stał się współzałożycielem Grupy Młodych Plastyków, która w 1957 zmieniła nazwę na II Grupa Krakowska, nazwiązując do przedwojennej grupy skupiającej twórców awangardwych.

W 1948 Kantor zaprezentował swoje obrazy metaforyczne na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie. Do połowy lat 70-tych tworzył scenoografię oraz kostiumy teatralne. W ramach protestu przeciwko socrealizmowi, w I połowie lat 50-tych zdecydował się na przerwanie swojej działaności artystycznej. Dopiero w 1955 powołał do zycia awangardowy Teatr Cricot 2. Towarzyszyli mu Maria Jarema oraz Kazimierz Mikulski. Dwa lata później reaktywował II Grupę Krakowską. W Teatrze Cricot 2 Kantor realizował projekty oparte na dramatach Witkacego: Teatr Autonomiczny, Teatr Informel, Teatr Zerowy, Teatr Happeningowy oraz Teatr Niemożliwy

Dzięki wielu zagranicznym podróżom (m.in. do Paryża i Nowego Jorku), Tadeusz Kantor miał okazję poznać najnowsze zjawiska w sztuce światowej, które wpłynęły na jego prace w nurcie informel, dadaizmu oraz konceptualizmu. Od lat 60-tych tworzył wyłącznie formy abstrakcyjne (obejmujące słynne asamblaże) oraz realizował happeningi we współpracy z warszawską Galerią Foksal (w tym "Panoramiczny Happening Morski" w 1967). W 1975 roku przygotował spektakl "Umarła klasa", w którym ogłosił manifest Teatru Śmierci. W latach 80-tych kontynuował działalność teatralną w ramach Teatru Cricot 2. To właśnie wtedy w swojej działalności malarskiej powrócił do form figuratywnych, posiadających charakter rozrachunku z własną twórczością.

Ostatnim spektaklem artysty była sztuka "Dziś są moje urodziny" z 1990, który został zrealizowany przez Cricot 2 po śmierci autora.