Władysław Filipiak

Władysław Filipiak - autor przede wszystkim obrazów olejnych, uprawiał również akwarelę, temperę, rysunek, grafikę, sporadycznie rzeźbę w drewnie. Był obok Z. Kononowicza i J. Karmańskiego najwybitniejszym w środowisku lubelskim twórcą malarstwa kolorystycznego.

Urodził się w 1908 roku w Lublinie. W roku 1926 wstąpił do Prywatnej Szkoły Malarstwa i Rysunku w Lublinie. Pierwsze prace wystawił w 1932 roku w Krakowskim Pałacu Sztuki. To początek jego kariery. 

W latach 30. i 40. jego twórczość to głównie portrety, akty i martwe natury, w których łączył wartości kolorystyczne z wyrafinowaniem formy, inspirowane twórczością Z. Pronaszki.

Od lat 50. twórczość W. Filipiaka określają przede wszystkim pejzaże kazimierskie i lubelskie, o dynamicznej formie, niejednokrotnie bliskie abstrakcji.

W 1957 roku Władysław Filipiak obchodził jubileusz 25-lecia twórczości. Głośnym echem w Lublinie odbiła się jubileuszowa wystawa artysty. 

Od swej, kontynuującej tradycje polskiego koloryzmu twórczości artysta odszedł w socrealistycznych portretach, później w pracach powstałych w czasie pobytu w Holandii w 1956 r., inspirowanych sztuką Mondriana. W cyklu Metaformy, powstałym na plenerze w Białowieży w 1965 r., artysta ujawnia tendencje ekspresyjne, monochromatyczne, o reliefowej niemal strukturze.

Prace znajdują się w zbiorach muzealnych (m. in. Muzeum Lubelskie), MKiS oraz w kolekcjach prywatnych.