Włodzimierz Zakrzewski

Włodzimierz Zakrzewski żył w latach 1916-1992. Urodził się w Petersburgu, następnie jego rodzina przeprowadziła się do Polski, gdzie zaczął godzić do szkoły w Bielsku Podlaskim. Należał do komunistycznych organizacji, za co został skazany na 3 lata więzienia w 1934 roku. Lekcje rysunku pobierał najpierw w gimnazjum, a następnie w Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie.

W czasie II wojny światowej przebywał w moskwie, gdzie wykonywał propagandowe plakaty dla Armii Czerwonej. 

Po powrocie do Polski pełnił funkcję kierownika Pracowni Plakatu Frontowego Ludowego Wojska Polskiego (1944–1948). W latach 1945–1948 był członkiem PPR, od 1948 roku należał do PZPR. W latach 1950–1952 był profesorem warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Przez następne lata całkowicie poświęcił się malarstwu, po 1956 uprawiał postimpresjonizm. Wiele podróżował m.in. do Włoch, Francji, Stanów Zjednoczonych – powstały wtedy pejzaże i weduty z wielu odwiedzanych miast. Był członkiem Grupy Realistów.

Główne dzieła: Olbrzym i zapluty karzeł reakcji (1945), Towarzysz Bierut wśród robotników (1950).