Relief nr 9, 1977

Opis:

Po II Wojnie Światowej, Henryk Stażewski powrócił w swojej twórczości do artystycznych poszukiwań związanych z formą abstrakcyjną - epizod figuratywny zakończył się gwałtownie i raczej nie zapisał się w kanonie; to właśnie abstrakcyjne, geometryczne prace Stażewskiego zyskały rangę jednych z najbardziej rewolucyjnych dzieł w polskiej historii sztuki. Lata 60. i 70. to okres konsekwentnie realizowanego programu artystycznego, polegającego na określonym komponowaniu linii prostej w obrębie monochromatycznego dzieła. Ów minimalizm pozwala Stażewskiemu skupić się na zagadnieniach dotyczących proporcji, stosunków i konstrukcji, nie będąc uwikłanym w formę.