Lustra, 2018

Drzeworyt barwny. Rzadko spotykana (szczególnie w większych formatach) i szlachetna technika. Zdecydowana, czarna kreska charakterystyczna dla drzeworytu. Kolory pastelowe. Grafika została wykonana na profesjonalnym, grubym (300g) papierze. Jest nieoprawiona, numerowana i sygnowana.

Grafika o tytule "Lustra" to praca z 2018 roku o wymiarach 44x72 cm. Jej autorem jest Bohdan Wincenty Łoboda.

Dzieło zostało wykonane w technice drzeworyt. Jest to jedna z najstarszych technik graficznych, zaliczana do druków wypukłych. Podłożem drzeworytu jest deska, na której tworzy się rysunek, a następnie za pomocą specjalnych narzędzi rytowniczych wycina się tło, które w efekcie końcowym będzie białe. Miejsca wypukłe pokrywa się farbą drukarską, a następnie, za pomocą prasy, odbija na podłożu papierowym. W zależności od sposobu przygotowania deski i sposobu grawerunku, wyróżniamy drzeworyt langowy, sztorcowy, groszkowy, tonowy, faksymilowy i chiaroscuro. Drzeworyt pojawił się w Europie w XIV wieku, zaś najstarsza zachowana odbitka drzeworytnicza pochodzi z klasztoru Buxhein w Austrii i jest datowana na 1424 rok. Od drugiej połowy XV wieku drzeworytnicy stosują na swoich deskach technikę szrafowania, czyli cieniowania, zaś od kolejnego stulecia stosuje się kilka matryc w celu nadania odbitkom koloru (wcześniej drzeworyty były kolorowane ręcznie). Najwybitniejszymi drzeworytnikami wczesnego i dojrzałego renesansu są Lucas Cranach Starszy, Albrecht Durer i Albrecht Altdorfer. W okresie reformacji drzeworyty stają się narzędziem politycznej i ideowej propagandy, występując w charakterze ulotek z karykaturami znanych postaci. Z czasem drzeworyt traci na popularności na rzecz miedziorytu – techniki pozwalającej na ukazanie szczegółów – ale odradza się w formie techniki sztorcowej pod koniec XVIII wieku. W dwudziestoleciu międzywojennym jest techniką cenioną wśród artystów tworzących w nurcie ekspresjonizmu.

Podłożem tej pracy jest papier. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: figuratywne, minimalizm. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym. Artyści sztuki minimalnej posługiwali się ascetycznymi bryłami, kojarzącymi się z architekturą, podstawowymi kształtami oraz liniami prostymi.

Przewodnie tematy pracy to: człowiek, portret. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Portrety są z jednej strony cennym źródłem historycznym, z drugiej zaś mogą dotyczyć krytycznego spojrzenia na kwestie społeczne i polityczne. W sztuce współczesnej skupiają się one na tym drugim zagadnieniu, choć nadal mogą występować w kokntekście czysto estetycznym.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory beż, żółty, różowy. Beż, który nadaje lekkości i sprawia, że kompozycja zyskuje efemeryczne oblicze. Dzięki żółtej barwie, nasze wnętrze wyda się przyjazne i gościnne.

Nastroj pracy charakteryzuje spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej.