Bez tytułu 10

Litografia autorstwa Auguste Renoira o wymiarach 31 cm x 24 cm (w świetle oprawy) z passe-partout 32 cm x 41 cm, sygnowana z kamienia.

"Bez tytułu 10" - grafika jest dziełem z 0 roku I charakteryzuje się wymiarem 24x31 cm. Autorem jest Auguste Renoir.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę litografia. Jest to technika graficzna płaska, którą wynalazł w 1798 roku niemiecki artysta Alois Senefelder. Popularność zdobyła bardzo szybko, bo już na początku XIX-ego wieku. Technika litografii pozwala na osiągnięcie dowolnego efektu końcowego, który może przypominać zarówno malarstwo, jak i rysunek. Czynności, które trzeba wykonać, koncentrują się wokół kamienia litograficznego, stanowiącego matrycę. Kamień ten w pierwszej kolejności należy wypolerować na gładko bądź przetrzeć piaskiem w celu nadania ziarnistej faktury. Kolejny krok polega na stworzeniu na matrycy kompozycji artystycznej tuszem lub kredką oraz pokryciu jej roztworem pigmentu i gumy arabskiej. Części pokryte rysunkiem stają się oleofilowe, zaś niepokryte nim – oleofobowe. Kiedy więc w następnej kolejności kamień pokryjemy wodą i farbą, pigment zwiąże się jedynie z fragmentami rysunkowymi. Końcowym etapem jest przyciśnięcie za pomocą prasy litograficznej zwilżonego papieru, na którym zostanie odbita kompozycja z matrycy.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże papier. Papier to jeden z najpopularniejszych mediów wykorzystywanych w warsztacie artystycznym, pozwalający na uzyskanie zróżnicowanych efektów, w zależności od faktury i materiału. Papier o gramaturze 200 g/m2, przeznaczony do malowania na nim farbami akwarelowymi, temperami, gwaszem czy tuszem, powinien mieć zwartą strukturę, odporną na wykonywanie korekt. Istotna też jest jego chłonność, bowiem nie powinien on falować i marszczyć się pod wpływem mokrych farb. Artyści często wybierają papier bezkwasowy, który można przechowywać przez długie lata oraz który cechuje się odpornością na działanie promieni słonecznych. Innym rodzajem papieru jest papier o gramaturze 90 g/m2, przeznaczony do wykonywania szkiców kredkami, pastelami, ołówkiem, węglem, sangwiną czy sepią. Wyróżnia się ziarnistą fakturą, gwarantującą odpowiednią przyczepność pigmentów. Techniki artystyczne wykorzystujące papier jako medium są znane od antyku. W czasach średniowiecza, na szlachetnym, grubym papierze powstawały miniatury zawarte w księgach; tworzono na szkice przygotowawcze oraz pierwsze rysunki architektoniczne. Z czasów renesansu zachowały szkicowniki Leonarda da Vinci czy Michała Anioła, papier stanowił podstawowe narzędzie pomocnicze przy tworzeniu fresków. Ogromną popularność zyskał od XVI wieku, kiedy w powszechnym obiegu znalazły się grafiki. Obecnie prace na papierze są cenione przez kolekcjonerów, zaś w domach aukcyjnych rysunki i ryciny na papierze grupowane są w osobnych katalogach.

Artysta wykonał grafikę w stylu realizm. Powrotem do realizmu okazał się hiperrealizm, będący mistrzowskim, niezwykle szczegółowym odzwierciedleniem rzeczywistości.

Tematyka pracy to człowiek. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe.

Wśród gamy kolorystycznej dominuje kolor czarny. Czarne dzieło sztuki z pewnością będzie stanowić instrygujący fragment wystoju wnętrz w naszym domu lub biurze.

Klimat grafiki opisać mozna jako spokój. Spokój można osiągnąć dzięki dziełom sztuki o kompozycji statycznej i kolorom, które nie rozpraszają naszego wzroku.