To drzewo już tam nie rośnie, 2013

Edycja: 1/1

Wymiar z ramą i passe-partout: 30 cm x 54 cm

Sygn. u dołu: To drzewo już tam nie rośnie - akwaforta barwiona, kaszerowana, gwasz | odb. unikatowa | Krzysztof Wieczorek 2010/2013

"To drzewo już tam nie rośnie" - grafika jest dziełem z 2013 roku I charakteryzuje się wymiarem 54x30 cm. Autorem jest Krzysztof Wieczorek.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę akwaforta. Jest to technika graficzna wykorzystująca działanie kwasu azotowego na płytę metalową, którą wytrawia się w celu uzyskania odpowiedniego efektu. W dosłownym tłumaczeniu akwaforta oznacza „mocną wodę”, którą jest wspomniany kwas. Jest to technika zaliczana do grafik wklęsłych: pierwszym etapem artystycznym jest wygładzenie i odtłuszczenie płyty miedzianej lub cynkowej, a następnie pokryciu jej specjalnym werniksem z wosku, żywicy i asfaltu. Kolejny etap to wykonanie rysunku igłą rytowniczą, oraz zanurzenie płyty w kwasie. W ten sposób fragmenty, z których został usunięty werniks, zostają wytrawione. Dalszy etap produkcji polega na pokryciu płyty tuszem i odbiciu jej na mokrym papierze przy pomocy prasy. Pierwsze akwaforty pochodzą z XVI wieku, a technika do dziś cieszy się popularnością wśród artystów.

Podłożem tej pracy jest papier. Papier to jeden z najpopularniejszych mediów wykorzystywanych w warsztacie artystycznym, pozwalający na uzyskanie zróżnicowanych efektów, w zależności od faktury i materiału. Papier o gramaturze 200 g/m2, przeznaczony do malowania na nim farbami akwarelowymi, temperami, gwaszem czy tuszem, powinien mieć zwartą strukturę, odporną na wykonywanie korekt. Istotna też jest jego chłonność, bowiem nie powinien on falować i marszczyć się pod wpływem mokrych farb. Artyści często wybierają papier bezkwasowy, który można przechowywać przez długie lata oraz który cechuje się odpornością na działanie promieni słonecznych. Innym rodzajem papieru jest papier o gramaturze 90 g/m2, przeznaczony do wykonywania szkiców kredkami, pastelami, ołówkiem, węglem, sangwiną czy sepią. Wyróżnia się ziarnistą fakturą, gwarantującą odpowiednią przyczepność pigmentów. Techniki artystyczne wykorzystujące papier jako medium są znane od antyku. W czasach średniowiecza, na szlachetnym, grubym papierze powstawały miniatury zawarte w księgach; tworzono na szkice przygotowawcze oraz pierwsze rysunki architektoniczne. Z czasów renesansu zachowały szkicowniki Leonarda da Vinci czy Michała Anioła, papier stanowił podstawowe narzędzie pomocnicze przy tworzeniu fresków. Ogromną popularność zyskał od XVI wieku, kiedy w powszechnym obiegu znalazły się grafiki. Obecnie prace na papierze są cenione przez kolekcjonerów, zaś w domach aukcyjnych rysunki i ryciny na papierze grupowane są w osobnych katalogach.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu ekspresjonizm. Najsłynniejszymi polskimi ekspresjonistami byli artyści należący do grupy BUNT, działającej przed II wojną światową.

Tematem tej pracy są fantastyka, pejzaż. Fantastyka, która charakteryzuje się wykorzystaniem motywów sennych, nierealnych oraz baśniowych. Może ona przyjmować formy odnoszące się literackich toposów, wizji futurystycznych czy indywidualnych fantazji autora. Pejzaż, który w przeszłości był jednym z głównych wątków podejmowanych w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Początkowo funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście. Jego potencjał odkryli niemieccy romantycy, którzy za pośrednictwem natury odzwierciedlali marzenia i niepokoje człowieka.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory brązowy, niebieski, wielokolorowy. Kolor brązowy idealnie współgra z beżem i błękitem, nadając kompozycji charakteru kontemplacyjnego. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”Mieszana kolorystyka prac charakteryzowała kolorystów, fowistów, impresjonistów oraz ekspresjonistów. Dzisiaj często spotykamy takie rozwiązanie w dziełach z nurtu street art oraz instalacjach artystycznych podejmujących problem optyki i percepcji.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako radość. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami.