WIĘZY DUCHOWE, 2020

WIĘZY DUCHOWE  - grafika warsztatowa, technika: wklęsłodruk, monotypia - unikat 1/1, papier Hahnemuhle. Praca oprawiona w antyramę z plexi.

"WIĘZY DUCHOWE" to grafika o wymiarach 78x106 cm z 2020 roku. Autorem pracy jest Nastazja Staniszewska.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akwaforta, akwatinta. Jest to technika, która pojawiła się w XVI wieku w Europie. Zaliczana jest do druku wklęsłego, polegająca na wypolerowaniu płyty miedzianej lub cynkowej, pokryciu jej werniksem z żywicy, a następnie stworzeniu kompozycji przy pomocy igły i wytrawieniu matrycy w kwasie azotowym. Akwaforta oznacza „mocną wodę”, którą jest właśnie wspomniany kwas. Kolejne etapy przebiegają analogicznie do innych technik graficznych: płyta pokrywana jest tuszem drukarskim, a następnie odbijana na papierze przy udziale prasy ręcznej. Autorami posługującymi się tą techniką byli Rembrandt, Picasso czy Goya. Jest to technika graficzna wymyślona w XVII wieku i udoskonalona później przez Jean-Baptiste Le Prince’a, francuskiego artystę i wynalazcę. Zaliczana jest do technik graficznych wklęsłych, ponieważ polega na trawieniu kwasem azotowym konkretnych części metalowej płyty – różnica w odcieniach koloru zależy od tego, jak głęboko będziemy trawić poszczególne fragmenty kompozycji. Uzyskany efekt przypomina malarstwo (otrzymujemy bowiem swego rodzaju plamy barwne), dlatego też technikę tą uzupełnia się akwafortą, która pozwala nam otrzymać walor rysunkowy. Technika akwatinty wykorzystywana była przez Francisco de Goyę w cyklu „Los Desastres de la Guerra” razem z suchą igłą, miedziorytem i akwafortą.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, ekspresjonizm. Najbardziej znanymi twórcami kompozycji abstrakcyjnych byli Piet Mondrian, Jackson Pollock, Paul Klee, Kazimierz Malewicz, Lucio Fontana. Ekspresjonizm to kierunek w sztuce, który pojawił się w końcu XIX wieku w Europie, który charakteryzują mocne, przerysowane kompozycje, twarde linie, zniekształcenie świata przedstawionego, zaburzenie proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie kolorów nietypowych dla rzeczywistości.

Tematem tej pracy jest abstrakcja.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory niebieski, fioletowy. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”Fioletowy, który jest bez wątpienia bardziej dojrzałym wydaniem różu, dobrze wyglądającym w połączeniu z białym, szarym, beżowym oraz kremowym wnętrzem.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako pasja, żywiołowość. Dzieła sztuki pełne pasji przedstawiają chwile zmysłowych przyjemności oraz wybuchu uczuć w ujęciu dynamicznym. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.