Cykl Transparencje. Black Stone. , 2018

Transparencje. Black Stone. . 

Cykl Transparencje obejmuje prace w technice digital painting.  Punktem wyjścia każdego obrazu były szkice malarskie i fotografie głównie kamieni, poddane stopniowo procesom przeobrażenia, transformacjom cyfrowym, zyskiwały następne warstwy tkanki malarskiej i rysunkowej. Uzyskany efekt transparentności pozwala zajrzeć w głąb obrazu, poszukać w nim pierwotnej istoty, zatrzymać i prześledzić proces twórczy, analogiczny do upływającego czasu. Dodatkowo ucyfrowienie, unowocześnienie potęguje technika druku odwrotnego na pleksi, która daje efekt krystaliczności obrazu przypominającego współczesne i wszechobecne monitory urządzeń elektronicznych.

Praca oprawiona w czarną skrzyniową ramę  ze slipem w kolorze akcentu kolorystycznego, za szkłem. 

"Cykl Transparencje. Black Stone. " to grafika o wymiarach 100x70 cm z 2018 roku. Autorem pracy jest Oliwia Hildebrandt.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: grafika cyfrowa, inkografia, technika własna. Jest to technika polegająca na wykorzystywaniu cyfrowych programów graficznych do tworzenia dzieł sztuki. Jako autonomiczny nurt w sztuce, pojawiła się w ostatniej ćwierci XX wieku. Wymaga ona znajomości odpowiednich technik cyfrowych i umiejętności. Wartość dzieła gwarantuje limitowanie liczby wydruków, odręczny podpis autora na każdej z nich, wysoka jakość papieru oraz pigmentów. Prace należy przechowywać z dala od wilgoci oraz światła słonecznego. Artystami, którzy tworzyli dzieła za pomocą grafiki cyfrowej to Zdzisław Beksiński, Natalia Romaniuk czy trio Obvious Art. Jest to wydruk o wysokiej jakości, znany również jako gliclee lub print. Inkografia drukowana jest na dobrym jakościowo papierze (zwykle certyfikowanym), specjalnym tuszem pigmentowym. Inkografia pozwala również uzyskać odbitki o dużej rozdzielczości, które, odpowiednio przechowywane, mogą przetrwać aż kilka wieków. Printy uznawane są przez instytucje kulturalne i domy aukcyjne za pełnowartościowe dzieła sztuki lub traktowane jako odpowiednie substytuty obiektów wypożyczanych innym placówkom muzealnym i galeriom. Inkografiki stały się również modnym elementem wystroju wnętrz, chętnie umieszczanym przez architektów w przestrzeniach domowych i biurowych. Artystami posługującymi się tą techniką są Janusz Kulikowski i Rafał Olbiński. Jest to technika zależna od osobistych artystycznych preferencji artysty: unikatowa i oryginalna. Obejmuje nie tylko sposób mieszania farb i odczynników chemicznych, ale również rodzaj opracowania powierzchni oraz specyficzny gest malarski i rzeźbiarski.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże papier. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Artysta wykonał grafikę w stylach: abstrakcja, ekspresjonizm. Abstrakcja to styl odrzucający zasadę mimesis, a więc naśladownictwa natury. Intencją abstrakcjonistów nie jest odzwierciedlenie rzeczywistości w jej rzeczywistych kształtach, ale przekazywanie abstrakcyjnych pojęć i idei przy pomocy linii i oraz kolorów dzieła malarskiego. Ekspresjonizm to kierunek w sztuce, który pojawił się w końcu XIX wieku w Europie, który charakteryzują mocne, przerysowane kompozycje, twarde linie, zniekształcenie świata przedstawionego, zaburzenie proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie kolorów nietypowych dla rzeczywistości.

Tematyka pracy to abstrakcja.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory biały, żółty, zielony, niebieski, szary, czarny. Biały, który w zależności od techniki, nadaje kompozycji świetlistości oraz wzmacnia kontrasty światło-cieniowe. Dzięki żółtej barwie, nasze wnętrze wyda się przyjazne i gościnneZieleń zbliża nas do natury, dlatego jeśli jesteśmy zmęczeni miejskim krajobrazem, zaprośmy zielone dzieło sztuki do naszego domu. Niebieski, który nadaje onirycznego charakteru dziełom sztuki, co tłumaczy częste jego występowanie w pracach surrealistów, np. U Salvadora Dali i Rene Magritte’a. Szary, który jest elegancki i zachowawczy. Pasuje do każdego typu przestrzeni: industrialnej, retro, minimalistycznej czy kolonialnej. Na czarnej barwie swoje kompozycje artystyczne opierali zarówno dawni mistrzowie holenderscy czy twórcy nokturnów, jak i artyści konceptualni oraz przedstawiciele minimalizmu.

Nastroj pracy charakteryzują pasja, radość, żywiołowość. Z nastrojem tym kojarzą się ciepłe kolory, takie jak czerwienie i pomarańcze oraz tematy związane z uczuciami i zmysłowością. To pozytywne uczucie tworzy się pod wpływem oglądania kompozycji przedstawiających zabawne lub przyjemne chwile oraz szeroką paletę barwną, w której dominują zielenie, żółcienie, błękity, czerwienie. Żywiołowość mogą wywoływać dzieła sztuki o wibrujących barwach i dynamicznych liniach.