All over (3/24), 2019

"All over (3/24)" to grafika o wymiarach 98x68 cm z 2019 roku. Autorem pracy jest Wiesław Haładaj.

Dzieło zostało wykonane w technice linoryt. Jest to technika graficzna, której efekt jest bardzo zbliżony do najstarszej z technik wypukłego druku, a więc drzeworytu. Tworzenie linorytu również można przyrównać do produkcji drzeworytu langowego, z tą tylko różnicą, iż zamiast w drewnie, żłobienia wykonuje się w linoleum. Jest to utwardzona masa z włókna lnianego, kalafonii, mączki drzewnej, oleju lnianego i pigmentu, którą nakłada się na tkaninę jutową. Wynalazcą linoleum jest Frederick Walton, zaś do masowej produkcji zostało wprowadzone już w 1864 roku. Linoleum umożliwia rycie w nim za pomocą noża i dłuta w różnych kierunkach, zaś późniejsze odbitki uzyskuje się na prasie ręcznej albo za pomocą kostki introligatorskiej, odbijając na papierze wycięty rysunek pomalowany farbą. Najbardziej znanymi przedstawicielami techniki linorytniczej są Henryk Płóciennik, Józef Gielniak, Roman Opałka czy Marek Mosiński.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże papier. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu surrealizm. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu są Salvador Dali, Max Ernst, René Magritte, Joan Miró, Tristan Tzara oraz Meret Oppenheim.

Tematem tej pracy jest fantastyka. Fanstatyka pojawia się w sztuce całego świata, będąc odpowiedzią na ludzką potrzebę tworzenia wyimaginowanych światów i sytuacji, działających zgodnie z prawem logiki stworzonych w wyobraźni ich twórców.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor szary. Szarość warto wprowadzić do wnętrza minimalistycznego, dzięki czemu zyska ono jeszcze więcej nienachalnej elegancji.

Klimat grafiki opisać mozna jako niepokój. Niepokój można osiągnąć poprzez kompozycje o złowieszczym charakterze w zestawieniu z czerwienią, czernią i szarością.