Bez tytułu , 2021

"Bez tytułu " - grafika jest dziełem z 2021 roku I charakteryzuje się wymiarem 50x50 cm. Autorem jest Wojciech Golonka.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę giclee. Jest to wydruk artystyczny wysokiej jakości, wykorzystujący tusz pigmentowy, którym pokrywa się specjalny, certyfikowany papier. Technikę tę określa się również jako inkografikę, inkografię bądź print. Wykorzystywany jest zarówno przez fotografów, jak i plastyków. W przypadku fotografii Giclee pozwala na uzyskanie wielkoformatowych odbitek o dużej rozdzielczości, które w odpowiednich warunkach mogą przetrwać nawet kilkaset lat. Wydruki Giclee są akceptowane przez galerie sztuki oraz muzea jako przedmioty zachowujące wysoką wartość artystyczną; zwłaszcza w kolekcjach publicznych wydruki te eksponuje się na ścianach, kiedy oryginalne dzieło wypożyczane jest do innych placówek. Technika ta dużą popularność zyskała również wśród architektów wnętrz, którzy reprodukcje Giclee traktują jako formę dekoracji ściennej. Wśród polskich artystów, którzy posługują się wydrukami Giclee są Janusz Kulikowski oraz Rafał Olbiński.

Podłożem tej pracy jest papier. Papier to jeden z najpopularniejszych mediów wykorzystywanych w warsztacie artystycznym, pozwalający na uzyskanie zróżnicowanych efektów, w zależności od faktury i materiału. Papier o gramaturze 200 g/m2, przeznaczony do malowania na nim farbami akwarelowymi, temperami, gwaszem czy tuszem, powinien mieć zwartą strukturę, odporną na wykonywanie korekt. Istotna też jest jego chłonność, bowiem nie powinien on falować i marszczyć się pod wpływem mokrych farb. Artyści często wybierają papier bezkwasowy, który można przechowywać przez długie lata oraz który cechuje się odpornością na działanie promieni słonecznych. Innym rodzajem papieru jest papier o gramaturze 90 g/m2, przeznaczony do wykonywania szkiców kredkami, pastelami, ołówkiem, węglem, sangwiną czy sepią. Wyróżnia się ziarnistą fakturą, gwarantującą odpowiednią przyczepność pigmentów. Techniki artystyczne wykorzystujące papier jako medium są znane od antyku. W czasach średniowiecza, na szlachetnym, grubym papierze powstawały miniatury zawarte w księgach; tworzono na szkice przygotowawcze oraz pierwsze rysunki architektoniczne. Z czasów renesansu zachowały szkicowniki Leonarda da Vinci czy Michała Anioła, papier stanowił podstawowe narzędzie pomocnicze przy tworzeniu fresków. Ogromną popularność zyskał od XVI wieku, kiedy w powszechnym obiegu znalazły się grafiki. Obecnie prace na papierze są cenione przez kolekcjonerów, zaś w domach aukcyjnych rysunki i ryciny na papierze grupowane są w osobnych katalogach.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, ekspresjonizm, surrealizm. Abstrakcja to styl odrzucający odzwierciedlenie rzeczywistości I w zamian przekazanie jej w postaci abstrakcyjnych pojęć i idei, miedzy innymi przy pomocy kolorów, kształtów I linii. Ekspresjonizm to kierunek w sztuce, który pojawił się w końcu XIX wieku w Europie, który charakteryzują mocne, przerysowane kompozycje, twarde linie, zniekształcenie świata przedstawionego, zaburzenie proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie kolorów nietypowych dla rzeczywistości. Surrealiści aktywnie uczestniczyli w życiu artystycznym i kulturalnym powojennej Francji, często stosując prowokacje intelektualne w stosunku do osobistości ze świata polityki.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, portret. Portret pojawił się w starożytności, już wtedy podejmując próby psychologicznego ukazania modela. Jako samodzielne dzieło sztuki powrócił dopiero w późnym średniowieczu.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory pomarańczowy, żółty, czarny. Pomarańczowy, który jest chętnie wykorzystywany przez postimpresjonistów do przełamania zbytniego realizmu kolorystycznego dzieła malarskiego. Dzięki żółtej barwie, nasze wnętrze wyda się przyjazne i gościnneCzarny, który tworzy niezwykle ciekawe połączenia z ciemnymi wnętrzami, dobrze wygląda również w białych pomieszczeniach jako biegun przeciwny wobec sterylnego, jasnego pokoju.

Nastroj pracy charakteryzują melancholia, niepokój, spokój. Melancholia jest uczuciem wywoływanym przez wspomnienia, dlatego odczujemy ją, kiedy dzieło sztuki poruszy naszą indywidualną strunę pamięci. Niepokój można osiągnąć poprzez kompozycje o złowieszczym charakterze w zestawieniu z czerwienią, czernią i szarością. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.