Bez tytułu 16, 1995

Grafika o tytule "Bez tytułu 16" to praca z 1995 roku o wymiarach 80x80 cm. Jej autorem jest Zdzisław Beksiński.

Praca wykonana została w technikach: papier, grafika cyfrowa. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie. Jest to technika, która polega na tworzeniu dzieł sztuki w formie cyfrowej, wykorzystując w tym celu komputerowe programy graficzne. Jako samodzielny nurt artystyczny, pojawiła się na rynku sztuki dopiero w ostatniej ćwierci XX wieku. Efektem finalnym grafiki cyfrowej jest najczęściej limitowany wydruk na dobrym jakościowo papierze, który zawiera własnoręczny podpis autora. Aby wydruki nie uległy zniszczeniu, należy przechowywać je w odpowiednich warunkach, bez narażania ich na światło słoneczne oraz wilgoć.

Artysta wykonał grafikę w stylu surrealizm. Surrealiści korzystali z szerokiego repertuaru narzędzi plastycznych: obrazów, rzeźb, pierwszych instalacji, asamblaży, fotomontaży.

Przewodnie tematy pracy to: człowiek, fantastyka. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu. Fanstatyka pojawia się w sztuce całego świata, będąc odpowiedzią na ludzką potrzebę tworzenia wyimaginowanych światów i sytuacji, działających zgodnie z prawem logiki stworzonych w wyobraźni ich twórców.