Bogini Aya , 2014

Bogini Aya to Bogini Ayahuasca  (ajałaska), oznacza dosłownie „pnącze duszy” w języku Keczua. Jest to rytułał znany od setek laset lat i praktykowany przez tychże Indian zamieszkujących obecne rejony Ameryki Południowej. Polega on na ceremonialnym spożywaniu napoju przygotowywanego na bazie rośliny Banisteriopsis caapi, czemu towarzyszy mistyczna muzyka, taniec, śpiew wraz z okadzaniem specjalnymi kadzidłami. W trakcie seansu osoby przyjmujące napój odczuwają stan uniesienia, oderwania od rzeczywistości, podczas którego doznają wizji, uczucia połączenia z duchami, widzą nierealne obrazy oraz kolorowe wzory, figury, plamy.

O tytule "Bogini Aya " to praca z 2014 roku o wymiarach 13x13 cm. Jej autorem jest Paweł Zakrzewski.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę inne.

Podłożem tej pracy jest inne.

Artysta wykonał w stylu inne.

Tematem tej pracy są akt, człowiek, kwiaty. Akt, który charakteryzuje się przedstawieniem nagości w różnym estetycznym ujęciu. Jest to jeden z najpopularniejszych motywów sztuki dawnej, zwłaszcza renesansu oraz akademizmu, funkcjonujący wtedy w kontekście mitologicznym. Aż do dziś, pierwszoplanową rolę w aktach odgrywa kobiece ciało. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe. Kwiaty funkcjonują w sztukach plastycznych zarówno jako ornament, jak i samodzielny temat. Popularne były zwłaszcza w XVII wieku w Holandii, kiedy całe społeczeństwo opanowała słynna "tulipanowa gorączka".

Wśród gamy kolorystycznej dominuje kolor wielokolorowy. Welobarwne dzieła sztuki warto dopasować do wnętrza tak, by choć jeden kolorystyczny element kompozycji znalazł odzwierciedlenie w elemencie wystroju poza ramami obrazu.

Nastroj pracy charakteryzują depresja, melancholia, niepokój, pasja, radość, spokój, żywiołowość, inne. Jest to Nastroj budowany przez ciemne kolory oraz sceny korzające się z negatywnymi przeżyciami. Melancholia, która była szczególnie popularna w malarstwie końca XIX wieku, kiedy nasiliły się tendencje dekadenckie oraz katastroficzne. Atmosferę niepokoju kreują tematy psychodeliczne, osadzone w ciemnej kolorystyce. Dobitnym przykładem niepokojących obrazów są surrealistyczne kompozycje Zdzisława Beksińskiego. Z nastrojem tym kojarzą się ciepłe kolory, takie jak czerwienie i pomarańcze oraz tematy związane z uczuciami i zmysłowością. Kompozycje malarskie i rzeźbiarskie wywołujące radość są szczególnie pożądane w przestrzeni domowej, gdzie pozwalają nam się zrelaksować. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.