Życie po śmierci II, 2021

"Życie po śmierci II" - obraz jest dziełem z 2021 roku I charakteryzuje się wymiarem 65x80 cm. Autorem jest Paweł Zakrzewski.

Dzieło zostało wykonane w technikach: akryl, spray. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik. Jest to medium występujące w postaci pojemnika z pigmentami i gazem nośnym, które znajdują się pod dużym ciśnieniem. Wielką karierę sprayu rozpoczął street art (sztuka uliczna) wykorzystując go do tworzenia murali i graffiti na murach. Spray można używać wraz z wcześniej przygotowanymi szablonami (które należy przyłożyć do powierzchni ściany i rozpylić na nie farbę) lub z wolnej ręki. Szybkość i łatwość tej metody zadecydowały o dużej karierze sprayu jako podstawowego narzędzia street artu do wyrażania w przestrzeni miejskiej politycznych, społecznych i kulturowych haseł. Spray wykorzystywany jest również w malarstwie sztalugowym, często występując w towarzystwie farby akrylowej. Artyści streetartowi posługujący się sprayem w swojej twórczości to m. In. Basquiat, Richard „Richie” Mirando czy Sane Smith. Najsłynniejszym, wciąż anonimowym przedstawicielem sztuki ulicznej, tworzącym przy pomocy szablonów oraz sprayu jest oczywiście Banksy, pozostawiający swoje kąśliwe uwagi na temat XXI-ego społeczeństwa na murach całego świata.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Artysta wykonał obraz w stylu ekspresjonizm. Obrazy ekspresjonistyczne cechuje duża emocjonalność i subiektywizm. Kierunek ten inspirował się również psychoanalizą oraz pierwszymi badaniami nad snem.

Tematem tej pracy jest człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory wielokolorowy, czarny. Mieszana kolorystyka prac charakteryzowała kolorystów, fowistów, impresjonistów oraz ekspresjonistów. Dzisiaj często spotykamy takie rozwiązanie w dziełach z nurtu street art oraz instalacjach artystycznych podejmujących problem optyki i percepcji. W pracach impresjonistów nigdy nie spotakmy kolory czarnego. Stał się on natomiast dobitnym akcentem w sztuce współczesnej, stawiającej na minimalizm.

Klimat obrazu opisać mozna jako: radość, żywiołowość, inne. Wbrew temu, co można sądzić, wywołanie radości u odbiorcy jest jednym z najtrudniejszych wyzwań artystycznych. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.