Nad Bzurą, 2020

Obraz "Nad Bzurą" przenosi nas w świat fantazyjnego pejzażu, gdzie natura zdaje się tętnić życiem w najintensywniejszych barwach. Dominująca tonacja zieleni i różu tworzy harmonię, która uspokaja i zarazem ożywia zmysły. Słońce, zniżające się ku horyzontowi, maluje niebo w różowo-pomarańczowych odcieniach, odbijając się w spokojnych wodach rozlanej po łąkach rzeki. Zmierzch delikatnie obejmuje krajobraz, który jest pełen ciepła i uroku letniego popołudnia.

Trawy, drzewa,łagodnie falujące na wietrze, zdają się niemal dotykać nieba, jakby próbowały uchwycić ostatnie promienie słońca. W ich szumie można usłyszeć bzyczenie owadów, dźwięki tak subtelne, jakby były częścią samej tkanki tego miejsca. Rzeka Bzura, wijąc się leniwie pośród zielonych brzegów, jest jak żywa arteria, łącząca wszystko w jedną całosc.

Obraz "Nad Bzurą" jest jak wspomnienie letniego popołudnia – ciepłego. pełnego barw, nostalgii i niepowtarzalnego piękna natury.

"Nad Bzurą" to obraz o wymiarach 65x54 cm z 2020 roku. Autorem pracy jest Aldona Zając.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu ekspresjonizm. Najważniejszymi przedstawicielami ekspresjonizmu w Polsce byli graficy skupieni wokół grupy artystycznej BUNT, a więc Stanisław Kubicki, Stefan Szmaj, Władysław Skotarek czy Jan Jerzy Wroniecki.

Tematem tej pracy jest pejzaż, który w przeszłości był jednym z głównych wątków podejmowanych w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Początkowo funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście. Jego potencjał odkryli niemieccy romantycy, którzy za pośrednictwem natury odzwierciedlali marzenia i niepokoje człowieka.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory zielony, różowy. Zieleń może być doskonałym artystycznym zamiennikiem dla kwiatów, których brakuje nam w zamkniętych pomieszczeniach.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako spokój. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.