Róża, 2015

Obraz zatytułowany "Róża" to monumentalny portret kobiety, który mimo swoich imponujących rozmiarów zachowuje niezwykłą subtelność i delikatność. Na tle ciepłego błękitu wyłania się postać dziewczyny o ciemnych blond włosach, której najjaśniejszym punktem są przenikliwe, błękitne oczy. To właśnie oczy stają się centralnym elementem kompozycji, przyciągając uwagę widza swoją głębią i wyrazistością. W nich odbija się pełen kalejdoskop emocji – od nostalgii po subtelne zadowolenie. Choć na pierwszy rzut oka wydają się chłodne, przy dłuższym spojrzeniu można dostrzec w nich delikatny uśmiech, ledwie zauważalny, ale pełen tajemniczego uroku.

Dziewczyna na portrecie nosi pod uchem różę, która staje się nie tylko ozdobą, ale i symbolem jej imienia. To imię, Róża, zostało nadane przez artystę, jako odzwierciedlenie tej kwiatowej ozdoby, która harmonizuje z jej subtelną urodą. Portret, choć malowany z wyobraźni, emanuje życiem i emocjami, jakby postać była czymś więcej niż tylko wytworem wyobraźni – jakby miała swoją własną historię i istniała gdzieś poza płótnem.

Kolorystyka obrazu jest delikatna i jasna, co dodaje całości lekkości i pogody ducha. Ciepłe błękity tła i subtelne tonacje skóry tworzą harmonijną kompozycję, która nie narzuca się, ale zaprasza do dłuższego zatrzymania się przed nią. Faktura obrazu jest delikatna, ledwie wyczuwalna, co jeszcze bardziej podkreśla subtelny charakter tego dzieła. "Róża" to portret, który pomimo swojej wielkości, oddziałuje na widza nie poprzez intensywność, ale poprzez swoją łagodność i wewnętrzny spokój, jaki emanuje z twarzy dziewczyny i jej spokojnego, pełnego życia spojrzenia.

"Róża" - obraz jest dziełem z 2015 roku I charakteryzuje się wymiarem 70x110 cm. Autorem jest Aldona Zając.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Artysta wykonał obraz w stylu ekspresjonizm. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu.

Przewodni temat pracy to portret. Portret jest najpopularniejszą formą upamiętnienia wizerunku już od czasu antyku. Zarówno w rzeźbie, fotografii jak i w malarstwie czy rysunku. Jako samodzielna forma pojawił się w okresie quattrocenta we Włoszech.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: beż, niebieski, różowy. Beż, który jest najlepszą opcją kolorystyczną dla osób poszukujących nienachalnej kompozycji, która z łatwością dopasuje się do każdego wnętrza. Niebieski, który ceniony jest przez terapeutów z powodu właściwości uspokajających. Dobrze sprawdza się w sypialni i wszędzie tam, gdzie mamy ochotę się odprężyć.

Klimat obrazu opisać mozna jako spokój. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.