Słodkie lenistwo, 2011

Obraz zatytułowany "Słodkie lenistwo" to wizualna opowieść o chwili ulotnej beztroski, zatopionej w snach i marzeniach. Na płótnie widzimy piękną złotowłosą kobietę, która, naga i zmysłowa, leży na miękkim łóżku. Jej ciało jest subtelnie oświetlone ciepłymi, delikatnymi tonami, które podkreślają naturalne piękno i spokojną atmosferę sceny.

Na jej nodze znajduje się niezwykły, oniryczny motyw: mały koń z delikatnymi skrzydłami, przypominający stworzenia z baśni i legend. Ta eteryczna istota, biegnąca po jej nodze, wprowadza do kompozycji element surrealizmu, zdając się być wyjęta z marzeń i fantazji. Koń ze skrzydłami symbolizuje wolność, lekkość i nieskrępowane marzenia, a jego obecność w tym intymnym kadrze podkreśla delikatną granicę między rzeczywistością a snem.

Artysta zastosował technikę fakturalną, która dodaje głębi i dynamiki dziełu, umożliwiając widzowi niemal odczuć teksturę skóry kobiety oraz miękkość pościeli. Kolory są ciepłe, dominują złote i brzoskwiniowe odcienie, które dodatkowo wzmacniają wrażenie ciepła, komfortu i intymności. Światło gra istotną rolę, modelując postacie i nadając całej scenie miękkość, która sprawia, że obraz emanuje spokojem i uczuciem spokoju.

"Słodkie lenistwo" to dzieło, które zaprasza widza do zatrzymania się na chwilę, by zanurzyć się w świecie sennych marzeń, gdzie rzeczywistość miesza się z fantazją, a czas płynie wolniej. Obraz ten jest hołdem dla momentów introspekcji i cichego szczęścia, jakie można odnaleźć w najprostszych chwilach codziennego życia.

Obraz o tytule "Słodkie lenistwo" to praca z 2011 roku o wymiarach 73x65 cm. Jej autorem jest Aldona Zając.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu ekspresjonizm. Obrazy ekspresjonistyczne cechuje duża emocjonalność i subiektywizm. Kierunek ten inspirował się również psychoanalizą oraz pierwszymi badaniami nad snem.

Tematem tej pracy jest akt. Akty, w kontekście rytualnym, można było spotkać w kulturach prehistorycznych.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory pomarańczowy, niebieski. Barwa pomarańczowa dobrze sprawdzi się w jasnej przestrzeni, wymagającej ożywienia i wprowadzenia centralnego elementu dla wystroju wnętrza. Błękit może okazać się zbawieniem po stresującym dniu.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako radość. To pozytywne uczucie tworzy się pod wpływem oglądania kompozycji przedstawiających zabawne lub przyjemne chwile oraz szeroką paletę barwną, w której dominują zielenie, żółcienie, błękity, czerwienie.