Ulotna chwila poranka, 2025

Obraz emanuje delikatną mglistością, jakby artysta chciał złapać ulotną chwilę poranka. Dominują tu stonowane kolory, pastelowe błękity, subtelne brązy i różne odcienie szarości, które układają się w abstrakcyjną kompozycję przywołującą na myśl scenę z marzeń lub wspomnienie. Górna część obrazu rozświetlona jest jasnymi, niemalże białymi smugami, które delikatnie przechodzą w cieplejsze tony, tworząc efekt spokojnej przestrzeni pełnej powietrza. Na dole natomiast, ciemne kształty przybierają formę mgły opadającej na ziemię.
Atmosfera tego dzieła jest senna, enigmatyczna, jakby przepełniona tajemnicą. Patrząc na obraz, można odnieść wrażenie, że czas się zatrzymał, a wszechogarniający spokój zabiera nas w inny, transcendentalny świat. Styl artysty jest typowy dla abstrakcji impresjonistycznej, gdzie techniki mieszania i nakładania farb wydobywają głębię emocji. W tej gmatwaninie barw można dostrzec teksturę, warstwowość, która nadaje całości wyjątkowego charakteru.
Obraz może budzić różnorodne emocje. Dla jednych będzie to ciepło i nostalgie, dla innych tajemnicza melancholia związana z nieznanym. Można nawet poczuć, że obraz opowiada historię – nie do końca dookreśloną, ale na pewno urzekającą. Można się zasłuchać w ciszy, która bije z tego dzieła. To rodzaj sztuki, który każdy interpretuje na swój sposób, wciągając w osobistą podróż przez krainy wyobraźni, tym bardziej, że obraz można powiesić poziomo jak i pionowo. Ma zamalowane boki, zbędna więc rama. Jest zawerniksowany. Monogram z tyłu pracy.

"Ulotna chwila poranka" - obraz jest dziełem z 2025 roku I charakteryzuje się wymiarem 100x70 cm. Autorem jest Alicja Wysocka.

Dzieło zostało wykonane w technikach: akryl, olej, inne. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik. Jest to medium składające się z barwnego pigmentu oraz oleju lnianego, charakteryzujące się długim czasem schnięcia, wyrazistymi kolorami oraz świetlistą powierzchnią. Istnieje wiele sposobów nakładania farby olejnej na podobrazie: można robić to impastowo, a więc grubymi warstwami czy też laserunkowo, wydobywając konkretny ton niższych warstw obrazu. Pierwszym sposobem posługiwali się w swojej twórczości Rogier van der Weyden i Jan Vermeer; technika alla prima była z kolei charakterystyczna dla Petera Paul Rubensa czy Antonego van Dycka, którzy przed przystąpieniem do malowania jedynie zaznaczali schemat kompozycji pędzlem na płótnie. Farby olejne były dominującą techniką artystyczną do połowy XX wieku, kiedy na rynku pojawiły się farby akrylowe – szybkoschnące i łatwe w użytkowaniu.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu abstrakcja. Jest to styl porzucający wszelkie podobieństwa formalne do form rzeczywistych, postulując wyrażanie za pomocą sztuki wartości abstrakcyjnych, idei, emocji, symboli.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, pejzaż. Pejzaż, który w przeszłości był jednym z głównych wątków podejmowanych w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Początkowo funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście. Jego potencjał odkryli niemieccy romantycy, którzy za pośrednictwem natury odzwierciedlali marzenia i niepokoje człowieka.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory biały, beż, szary. Biały, który jest stosowany w malarstwie między innymi w celu wizualnego zmiękczenia kompozycji oraz nadania jej subtelnego charakteru. Głównym zadaniem beżu jest ocieplenie pracy oraz wprowadzenie aury naturalizmu i elegancji. Ulubioną barwą artystów związanych z minimal art oraz sztuką konceptualną był kolor szary. Jest to barwa neutralna, dlatego nie odwracała uwagi od istotnych aspektów moderny: materiału, z którego wykonywano dzieło oraz zapisu procesu twórczego.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako spokój. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.