Stado baranów, 2024

Impresjonistyczne podejście – pociągnięcia pędzla są wyraźne i sugestywne, nie starają się oddać detali, ale raczej uchwycić nastrój chwili. Tekstura futra owiec jest oddana miękkimi, nierównymi ruchami, co nadaje im naturalny wygląd. Przestrzeń jest zdominowana przez pustkę, która dodatkowo podkreśla samotność i prostotę przedstawionej sceny.

Jako artystka starałam się oddać harmonię między zwierzętami a krajobrazem – cichy dialog, jaki prowadzą z otaczającą ich naturą. Obraz jest refleksją nad spokojem życia wiejskiego, gdzie czas płynie wolniej, a piękno tkwi w codziennych, pozornie zwyczajnych momentach.

Obraz o tytule "Stado baranów" to praca z 2024 roku o wymiarach 50x40 cm. Jej autorem jest Andżelika Kucharska.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę olej. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: minimalizm, realizm. Minimalizm powstał na gruncie modernistycznych eksperymentów formalnych, które dążyły do mocnego ograniczenia środków plastycznych. Powrotem do realizmu okazał się hiperrealizm, będący mistrzowskim, niezwykle szczegółowym odzwierciedleniem rzeczywistości.

Tematyka pracy to zwierzę. Od początku dziejów sztuki pojawiały się one we każdej jej postaci: jako drugoplanowi bohaterowie scen dworskich, a nawet na samodzielnych portretach. Zwierzęta występują jako dekoracyjny motyw na obrazie bądź w krytycznym, zaangażowanym kontekście, jak to miało miejsce np. W twórczości Katarzyny Kozyry.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, beż, brązowy, wielokolorowy, inne. Kolor ten stanowi uniwersalny element, który nada naszemu wnętrzu minimalistycznego charakteru. Beż to dobre rozwiązanie dla rustykalnych, drewnianych wnętrz. Kolor brązowy ma duży potencjał związany z wystrojem wnętrz, ponieważ nadaje przestrzeni naturalnego charakteru. Dzięki zabiegowi artystycznemu mieszanej kolorystyki z łatwością dopasujemy dzieło do wnętrza o takiej kolorystyce, która występuje choć w jednym fragmencie obrazu czy rzeźby.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako melancholia, pasja, spokój. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci. Pasja, którą można osiągnąć dzięki motywom miłości, przyjemności, pożądania, lub – z drugiej strony – agresji, złości i wzburzenia uczuciowego. Spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.