Miedza w Kirsztajnowie, 2017

Obraz o tytule "Miedza w Kirsztajnowie" to praca z 2017 roku o wymiarach 30x42 cm. Jej autorem jest Beata Szustkiewicz.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę technika własna. W sztuce współczesnej technika własna spotykana jest niezwykle często ze względu na mnogość artystycznych kierunków oraz dominującą w twórczości artystów, już od lat 70-tych, sztukę instalacji.

Podłożem tej pracy jest szkło. Jest to materiał, który otrzymuje się poprzez topienie piasku kwarcowego, węglanu wapnia i węglanu sodu w temperaturze około 1500 stopni Celsjusza. Głównym składnikiem szkła jest tlenek krzemu. Pod względem składu chemicznego, wyróżniamy szkło sodowe, potasowe, kwarcowe, borowo-krzemowe; w zależności od rodzaju, zmienia się również zastosowanie szkła. W przypadku sztuki, szkło stosowano do wyrobu obiektów rzemiosła artystycznego (naczynia, figurki, lustra), witraży oraz w przypadku malarstwa na szkle (do tego ostatniego używano głównie farb olejnych lub temperowych).

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu realizm. Mistrzostwo w realistycznym ujęciu natury osiągnięto w XVII wieku, kiedy pojawił się nurt zwany trompe l'oeil (malarstwo iluzjonistyczne).

Przewodni temat pracy to pejzaż. W przeszłości pejzaż był jednym z głównych motywów prac w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście a jego potencjał został odkryty przez niemieckich romantyków, których prace odzwierciedlały marzenia i niepokoje człowieka.

"Miedza w Kirsztajnowie" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: beż, brązowy. Beż, który nadaje lekkości i sprawia, że kompozycja zyskuje efemeryczne oblicze. Jeżeli poszukujemy dzieła sztuki, które wizualnie dopasuje się do jasnego, kremowego wnętrza, barwa brązowa z pewnością okaże się strzałem w dziesiątkę.

Klimat obrazu opisać mozna jako spokój. Spokój można osiągnąć dzięki dziełom sztuki o kompozycji statycznej i kolorom, które nie rozpraszają naszego wzroku.