Dwudziesty drugi, 2024

Obraz "Dwudziesty drugi" z serii "Przenikliwość". Obrazy z tej serii malowane bez szkicu i poprzednich przygotowań. Artysta, jego wyobraźnia, płótno, farba i pędzle.

Koncentruje się na sztuce abstrakcyjnej i na harmonii, kompozycji i współbrzmieniu wszystkich
elementów obrazu. A także na tym, jak można widzieć cały świat jako abstrakcję form i kolorów,
światła i cieni. Obrazy, które nastawione na wgłębienie w podświadome. Próba odnaleźć porządekw chaosie. Niezwykle ważny jest moment w którym mogę oderwać się od rzeczywistości, skupić się
na rzeczach które, możliwie, są ponad czasem i codziennością.. Otwieram umysł na nowe
kompozycje. Dla mnie, jako artysty, dobry efekt jest kiedy patrzący na mój obraz człowiek oprócz
przyjemnego estetycznego doświadczenia rozpoczyna dialog ze swoja duszą. Gdy obraz przy pomocy
klasycznych narzędzi kompozycji, kreski, koloru, przekazu oprócz roli dekorowania przyczynia się
do kształtowania kultury, dobra ludzkości.

"Dwudziesty drugi" - obraz jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 50x50 cm. Autorem jest Denis Chyżawski.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Artysta wykonał obraz w stylach: abstrakcja, surrealizm. Abstrakcja to styl odrzucający zasadę mimesis, a więc naśladownictwa natury. Intencją abstrakcjonistów nie jest odzwierciedlenie rzeczywistości w jej rzeczywistych kształtach, ale przekazywanie abstrakcyjnych pojęć i idei przy pomocy linii i oraz kolorów dzieła malarskiego. Surrealiści aktywnie uczestniczyli w życiu artystycznym i kulturalnym powojennej Francji, często stosując prowokacje intelektualne w stosunku do osobistości ze świata polityki.

Tematem tej pracy są abstrakcja, inne.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory czerwony, czarny. Poprzez odpowiedni kontekst czerwień może podkreślać silne emocje, niebezpieczeństwo bądź przyjemność. Wprowadza również dynamikę do kompozycji. Czarne dzieło sztuki z pewnością będzie stanowić instrygujący fragment wystoju wnętrz w naszym domu lub biurze.

Nastroj pracy charakteryzują żywiołowość, inne. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.