Z serii "Papierowe Gody", 2016

Praca katalogowana z roku 2016 z wystawy „Pasteliści” w Galerii im. Slendzińskich w Białymstoku.

"Z serii "Papierowe Gody"" to obraz o wymiarach 107x107 cm z 2016 roku. Autorem pracy jest Elżbieta Grzybek.

Dzieło zostało wykonane w technice pastel. Jest medium leżące na granicy malarstwa i rysunku, produkowane z kolorowych sztyftów przyjmujących postać mi. In. Pasteli olejnych, wodnych, woskowych, kredowych lub ołówków. Największą popularnością pastele cieszyły się w XVIII-wiecznej Europie wśród portrecistów. W swojej twórczości wykorzystywali ją Jean-Étienne Liotard i Rosalba Carriera. W kolejnym stuleciu dostrzeżono potencjał pasteli jako medium odpowiedniego do pracy w plenerze, dlatego wykorzystywali go impresjoniści oraz barbizończycy. Wśród polskich twórców, kompozycje pastelowe wykonywali Stanisław Wyspiański, Leon Wyczółkowski czy Stanisław Ignacy Witkiewicz. Odpowiednim podłożem dla tej techniki jest papier, płótno, karton i pergamin. Kompozycja wykonana pastelami nie wnika w strukturę papieru, dlatego po jej wykonaniu należy ją utrwalić fiksatywą.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże tektura. Jest to materiał powstały poprzez sklejenie ze sobą kilku warstw makulatury, celulozy i ścieru drzewnego. Pierwsze tektury powstały w XVII wieku i były stosowane jako wyściółka do kapelusza. Na skalę przemysłową zaczęto drukować ją jednak dopiero w 1916 roku w amerykańskiej firmie Sefton Manufacturing Co. – powstała wtedy tektura pięciowarstwowa. W roku 1955 wyprodukowano pierwszą tekturę siedmiowarstwową. Współczesny wygląd tektury zawdzięczamy patentowi Samuela Goldsteina z 1953 r, który opracował tekturę pięciowarstwową z dwóch warstw pofalowanych. W sztuce, tektura występuje w roli podobrazia oraz surowca rzeźbiarskiego.

Artysta wykonał obraz w stylu abstrakcja. Abstrakcja nie jest tendencją nową: jej korzeni można szukać w społeczeństwach prehistorycznych, tworzących wyabstrahowane ornamenty czy uproszczone, schematyczne kompozycje o przeznaczeniu mistycznym.

Przewodni temat pracy to abstrakcja.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor wielokolorowy. Mieszana kolorystyka prac charakteryzowała kolorystów, fowistów, impresjonistów oraz ekspresjonistów. Dzisiaj często spotykamy takie rozwiązanie w dziełach z nurtu street art oraz instalacjach artystycznych podejmujących problem optyki i percepcji.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako niepokój. Atmosferę niepokoju kreują tematy psychodeliczne, osadzone w ciemnej kolorystyce. Dobitnym przykładem niepokojących obrazów są surrealistyczne kompozycje Zdzisława Beksińskiego.