Kalabria 1, 2024

Obraz przedstawia malowniczy krajobraz wybrzeża. Dominuje tutaj głęboki błękit morza, który przechodzi w bardziej turkusowe odcienie w pobliżu brzegu. Skały, złożone z ciepłych, rudawych barw, stanowią kontrast dla spokojnej tafli wody. Kompozycja jest dynamiczna; wyraźnie oddziela niebo, morze i ziemię. Można poczuć lekkość, niemalże sielski spokój, jakby czas płynął wolniej. Styl artysty sugeruje impresjonizm przez śmiałe użycie szpachli. Obraz wywołuje nostalgię i chęć ucieczki od codzienności.

Patrząc na ten widok, aż chce się wziąć głęboki oddech i zanurzyć w ciepłych promieniach słońca. Morze jest uspokajające, nic dziwnego, że artysta postawił na harmonię natury. Taki obraz na ścianie w domu to prawdziwa gratka, nie da się obok niego przejść obojętnie. Kolory przywodzą na myśl wakacje, kiedy to człowiek może zapomnieć o wszelkich troskach i po prostu się zrelaksować. 

"Kalabria 1" - obraz jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 60x80 cm. Autorem jest Jolanta Kitowska.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę olej. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu realizm. Powrotem do realizmu okazał się hiperrealizm, będący mistrzowskim, niezwykle szczegółowym odzwierciedleniem rzeczywistości.

Tematem tej pracy są morze, pejzaż. Morze występuje głównie w kompozycjach marynistycznych, którym towarzyszą również statki, zwierzęta żyjące w nadmorskim klimacie oraz pełne bestroski scenki rodzajowe. W przeszłości pejzaż był jednym z głównych motywów prac w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście a jego potencjał został odkryty przez niemieckich romantyków, których prace odzwierciedlały marzenia i niepokoje człowieka.

"Kalabria 1" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występuje niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.