„Przybycie Venus”, 2022

Celowo sięgnęłam tu po inspiracje do dzieła Botticellego, symbolu renesansu w sztuce.Tak bardzo potrzebne nam dzisiaj odrodzenie.Ponadto pragnęłam zawrzeć w obrazie nastrój rozkoszowania się spokojem i ciszą.Uzyskać atmosferę sielskiej nieco mitologicznej tematyki. Wenus jest symbolem idealnego boskiego piękna, połączenia zmysłowości i duchowości. Przedstawiam jej zejście z muszli na ląd. Dodając jej skrzydeł chciałam by wzbogaciła się o anielski symbol czystości i niewinności. Bogini kobiecości wyłania się z wody na muszli. Jakby w niej dojrzewała, czekała na odpowiedni moment aby wyjść na świat, opuścić bezpieczne schronienie po to by podążać i nieść dobro, piękno oraz miłość.Dwa skrzydlate putta obecne na obrazie również odgrywają tu swoje role. Znalazły się tu by wybadać to cudowne zdarzenie. Jeden z nich zasnął i stał się symbolem nadchodzącego  przebudzenia, wyrwaniem się ze starego w nowe. Przyroda także przybywa złożyć hołd Venus. Niebieski ptak trzymany przez boginię to symbol szczęścia, którego poszukujemy przez całe życie.Ptaki te latające i papierowe przedstawiają  istoty pokrewne niebu, są wcieleniem duszy i pośredników między niebem a ziemią. 

Stara, bajkowo fantastyczna maszyna latająca i pochodzące z obecnych czasów koło widokowe to symbole dawnych i obecnych dni oraz  pragnień i dokonań człowieka. Chciałam by sensem tego obrazu było oddanie chwały kobiecie jako pierwiastkowi boskości, czczenie jej i szanowanie. Uznanie jej siły. Dostrzeżenie jak ogromną rolę dziś spełnia, docenienie jej odwagi, poświęceń. Przybycie mitologicznej bogini o atrybutach anielskich niesie za sobą coś nowego, niepowtarzalnego. Łączy w sobie dwie na pozór sprzeczne idee i historie, które zapragnęłam połączyć i sprawić by funkcjonowały w zgodzie i pokoju.

Obraz o tytule "„Przybycie Venus”" to praca z 2022 roku o wymiarach 90x120 cm. Jej autorem jest Kamila Kowalik.

Praca wykonana została w technikach: akryl, technika własna. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik. Jest to technika zależna od osobistych artystycznych preferencji artysty: unikatowa i oryginalna. Obejmuje nie tylko sposób mieszania farb i odczynników chemicznych, ale również rodzaj opracowania powierzchni oraz specyficzny gest malarski i rzeźbiarski.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Artysta wykonał obraz w stylu surrealizm. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu są Salvador Dali, Max Ernst, René Magritte, Joan Miró, Tristan Tzara oraz Meret Oppenheim.

Tematem tej pracy jest fantastyka. Obejmuje ona zarówno tematykę fantasy, ukazując baśniowe, nierealne postacie, przedmioty i zdarzenia, jak również fantastykę naukową, występującą często w ramach futurystycznych wizji artysty.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: żółty, zielony, niebieski, złoty, czarny. W zależności od odcienia, kolor żółty doskonale współgra zarówno z zimnymi, jak i ciepłymi barwami. Zielony, który przywołuje na myśl naturę, działa uspokajająco i wprowadza beztroską atmosferę. Z drugiej strony wibrujące odcienie zieleni pomagają zwiększyć naszą kreatywność. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”Złoty, kóry dominował w sztuce rusko-bizantyjskiej oraz w sakralnych dziełach od średniowiecza po barok. Może być również stosowany do stworzenia atmosfery oniryzmu, elegancji i wytworności. W pracach impresjonistów nigdy nie spotakmy kolory czarnego. Stał się on natomiast dobitnym akcentem w sztuce współczesnej, stawiającej na minimalizm.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako melancholia, spokój. Melancholia jest uczuciem wywoływanym przez wspomnienia, dlatego odczujemy ją, kiedy dzieło sztuki poruszy naszą indywidualną strunę pamięci. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.