Bez tytułu , 2023

Obraz o tytule "Bez tytułu " to praca z 2023 roku o wymiarach 85x103 cm. Jej autorem jest Krzysztof Płonka.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Podłożem tej pracy jest płyta.

Artysta wykonał obraz w stylach: abstrakcja, ekspresjonizm, realizm, surrealizm. Najbardziej znanymi twórcami kompozycji abstrakcyjnych byli Piet Mondrian, Jackson Pollock, Paul Klee, Kazimierz Malewicz, Lucio Fontana. Najsłynniejszymi polskimi ekspresjonistami byli artyści należący do grupy BUNT, działającej przed II wojną światową. Jest to kierunek obecny w sztuce od XVII wieku, zaś od lat 70-tych powraca jako hiperrealizm, czyli niezwykle szczegółowe oddanie rzeczywistych form wizualnych. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu są Salvador Dali, Max Ernst, René Magritte, Joan Miró, Tristan Tzara oraz Meret Oppenheim.

Tematem tej pracy są architektura, człowiek, fantastyka, portret. Architektura występowała w sztuce już w czasach starożytnych, kiedy wielkie budowle miejskie przedstawiano głównie w konteście propagandy cesarskiej. Wraz z udoskonaleniem się warszatu artysty w renesansie, została ona poddana prawom perspektywy, tworząc iluzjonistyczne tło dla przedstawień religijnych i mitologicznych. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu. Obejmuje ona zarówno tematykę fantasy, ukazując baśniowe, nierealne postacie, przedmioty i zdarzenia, jak również fantastykę naukową, występującą często w ramach futurystycznych wizji artysty. Jest to jeden z najtrudniejszych tematów plastycznych, wymagających nie tylko umiejętności artystycznych, ale w przypadku jego niefiguratywnego wydania - wiedzy psychologicznej i dużej wrażliwości w stosunku do modela.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: zielony, niebieski. Zieleń może być doskonałym artystycznym zamiennikiem dla kwiatów, których brakuje nam w zamkniętych pomieszczeniach. Kolor niebieski uspokaja i odpręża, dlatego zastanówmy się nad umieszczeniem błękitnego dzieła sztuki w naszej sypialni.

Klimat obrazu opisać mozna jako: depresja, melancholia, niepokój, pasja, spokój. Nastroj depresyjny wywołują kompozycje poruszające kwestie cierpienia i bólu oraz barwy takie jak czerń i odcienie szarości. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci. Atmosferę niepokoju kreują tematy psychodeliczne, osadzone w ciemnej kolorystyce. Dobitnym przykładem niepokojących obrazów są surrealistyczne kompozycje Zdzisława Beksińskiego. Z nastrojem tym kojarzą się ciepłe kolory, takie jak czerwienie i pomarańcze oraz tematy związane z uczuciami i zmysłowością. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.