Dokąd tak pędzisz?, 2024

Obraz wykonany w technice olejnej na podobraziu płóciennym. Wymiary pracy 40x40 cm. Data powstania 2024 r. Sygnowany w prawym, dolnym rogu MBryndza. Boczne krawędzie płótna zostały zamalowane, obraz nie wymaga oprawy. Praca przygotowana jest do zawieszenia.
Głównym tematem obrazu jest rower znajdujący się na tle kamienic. Jego forma ograniczona jest do zarysu. Symboliczne użycie zarysu roweru odrealnia scenę, przenosząc ją poza wszelką przedmiotowość. Gosia Bryndza nie odwzorowuje zaobserwowanej rzeczywistości tylko stara się znaleźć nową jakość w jej przedstawieniu. Tworzy własną interpretację zaobserwowanej sytuacji, w której opowiada o mieście wykorzystując do tego materie farby, przetarcia i różnorodność faktury. Całość obrazu utrzymana jest w zawężonej gamie barwnej.
Obraz ten doskonale komponuje się z różnorodnymi wnętrzami, idealnie wpisze się w przestrzeń sypialni, biura czy salonu.

"Dokąd tak pędzisz?" - obraz jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 40x40 cm. Autorem jest Małgorzata Bryndza.

Praca wykonana została w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Artysta wykonał obraz w stylu ekspresjonizm. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu.

Tematem tej pracy są abstrakcja, architektura, martwa natura. Architektura ukazuje zwykle krajobraz miejski, skupiając się na malarskim odzwierciedleniu tektoniki budynków. Martwa natura, która pojawiła się w sztuce już w starożytności. Mistrzami martwej natury byli holenderscy malarze XVII wieku, malujący ją w niezliczonych egzemplarzach. Martwe natury chętnie kupowane były przez mieszczaństwo z Haarlemu oraz Delft, w XVII wieku zostały docenione przez kolekcjonerów „stylu holenderskiego”, w tym króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: czerwony, zielony, niebieski. Czerwony, który w zależności od kontekstu, kojarzy się z ogniem, krwią, miłością, strachem, śmiercią. Prawdopodobnie jest to najbardziej wieloznaczna barwa w całej kulturze wizualnej. W zestawieniu z ziemistymi odcieniami, kolor zielony wywoła efekt rajskiego ogrodu nawet w zamkniętym pomieszczeniu. Błękit może okazać się zbawieniem po stresującym dniu.

Nastroj pracy charakteryzują pasja, spokój. Pasja, którą można osiągnąć dzięki motywom miłości, przyjemności, pożądania, lub – z drugiej strony – agresji, złości i wzburzenia uczuciowego. Spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej.