Z dnia na dzień, 2022

Obraz wykonany w technice olejnej na podobraziu płóciennym. Wymiary pracy 100x100 cm. Data powstania 2022r. Sygnowany w lewym, dolnym rogu MBryndza. Boczne krawędzie płótna zostały zamalowane, obraz nie wymaga oprawy. Praca przygotowana jest do zawieszenia.

Głównym tematem obrazu „Z dnia na dzień” jest martwa natura, która zatraca wszelkie poczucie materii, zmierza ku abstrakcji. Przedmioty są jedynie zarysem, ich forma ma charakter sugestywny.
W swoich martwych naturach Gosia Bryndza nie odwzorowuje martwej natury, lecz stara się znaleźć nowy wyraz, nową jakość w jej przedstawieniu.
Centralną część obrazu stanowią drobne elementy układające się w jeden obiekt, który skontrastowany jest z szerszymi i rozciągającymi się powierzchniami. Gęsta i chropowata powierzchnia farby zderzona została z rozchwianymi i zagęszczonymi uderzeniami pędzla, wiążąc poszczególne kolory w partie. Prześwity i przetarcia kontrastują z szeroką płaszczyzną gładko nałożonej farby, a powierzchnia płótna gęsto zapełniona drobnymi plamami z grubo nałożonymi szpachlą. W konsekwencji obraz ma tworzyć wrażenie, które widz odbiera za pomocą koloru oraz faktury.

"Z dnia na dzień" - obraz jest dziełem z 2022 roku I charakteryzuje się wymiarem 100x100 cm. Autorem jest Małgorzata Bryndza.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, ekspresjonizm. Najbardziej znanymi twórcami kompozycji abstrakcyjnych byli Piet Mondrian, Jackson Pollock, Paul Klee, Kazimierz Malewicz, Lucio Fontana. Najważniejszymi przedstawicielami ekspresjonizmu w Polsce byli graficy skupieni wokół grupy artystycznej BUNT, a więc Stanisław Kubicki, Stefan Szmaj, Władysław Skotarek czy Jan Jerzy Wroniecki.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, kwiaty, martwa natura. Kwiaty funkcjonują w sztukach plastycznych zarówno jako ornament, jak i samodzielny temat. Popularne były zwłaszcza w XVII wieku w Holandii, kiedy całe społeczeństwo opanowała słynna "tulipanowa gorączka". Martwa natura, która pojawiła się w sztuce już w starożytności. Mistrzami martwej natury byli holenderscy malarze XVII wieku, malujący ją w niezliczonych egzemplarzach. Martwe natury chętnie kupowane były przez mieszczaństwo z Haarlemu oraz Delft, w XVII wieku zostały docenione przez kolekcjonerów „stylu holenderskiego”, w tym króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: czerwony, zielony, niebieski, fioletowy. Barwa czerwona stanowi najlepszy sposób na ocieplenie wnętrza, w którym przebywamy. Ponadto dynamizuje i ożywia przestrzeń poza dziełem. Zielony, który przywołuje na myśl naturę, działa uspokajająco i wprowadza beztroską atmosferę. Z drugiej strony wibrujące odcienie zieleni pomagają zwiększyć naszą kreatywność. Niebieski, który nadaje onirycznego charakteru dziełom sztuki, co tłumaczy częste jego występowanie w pracach surrealistów, np. U Salvadora Dali i Rene Magritte’a. Fiolet może okazać się idealnym partnerem kolorystycznym dla beżowych ścian lub mebli.

Nastroj pracy charakteryzują pasja, spokój. W przypadku pasji, artyści najczęściej stosują ciepłą kolorystykę zdominowaną przez czerwień lub wybierają tematy związane ze sferą uczuciową człowieka. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.